Τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε μάρτυρες μιας επαναλαμβανόμενης αντιπαράθεσης γύρω από την παρουσία πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων στο μνημόσυνο του Γρίβα. Κάθε Ιανουάριο, οι πολιτικές δυνάμεις των άκρων, σε μια προσπάθεια να πολώσουν τους ψηφοφόρους τους και να συσπειρώσουν τις δυνάμεις τους, βρίσκουν τη χρυσή ευκαιρία και με αφορμή τα μνημόσυνα, αναμοχλεύσουν επιλεκτικά κομμάτια της Ιστορίας για τον Μακάριο και τον Γρίβα, πυροδοτώντας μια αντιπαράθεση που μετρά πάνω από πέντε δεκαετίες. Αυτή η τακτική όχι μόνο μας κρατεί στάσιμους και κολλημένους στο παρελθόν, διαιωνίζει τον διχασμό και παραγνωρίζει τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία μας σήμερα.
Καταντήσαμε να κρατούμε τα πατριδόμετρο ανά χείρας και να περιμένουμε στη γωνία, στην προκειμένη μπροστά από ένα πληκτρολόγιο, για να στήσουμε στον τοίχο πολιτικούς αν πήγαν ή δεν πήγαν σε ένα μνημόσυνο και αν τιμούν ή δεν τιμούν το θεσμικό ή άλλο αξίωμα τους. Ότι κι αν κάνει κάποιος θα κριθεί. Αναλόγως της παράταξης ή και της τάσης που δημιουργείται.
Η Ιστορία έχει σαφώς τη δική της αξία. Πρέπει να τη μελετούμε, να τη διδασκόμαστε και να αντλούμε διδάγματα που θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ωστόσο, η πολιτική που περιορίζεται στη διαχείριση του παρελθόντος, χωρίς να προσφέρει απαντήσεις στα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος, χάνει την ουσία της. Στην Κύπρο του 2025, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πολιτευόμαστε στη βάση γεγονότων που συνέβησαν πριν από 50 χρόνια.
Η αναρρίχηση των ψηφοφόρων στις ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις, φαινόμενο που εξελίσσεται παγκόσμια, απορρυθμίζει τις μεγάλες πλέον δυνάμεις, που επιχειρούν να σταματήσουν τις εκροές και να κρατήσουν τα δικά τους ακροδεξιά στοιχεία, ικανοποιώντας τις επιφανειακές αξιώσεις τους. Σε βάθος και στην ουσία, αλήθεια τι μας προσφέρει; Αν παραστούμε ή αν δεν παραστούμε στο μνημόσυνο του Γρίβα αλλάζει κάτι; Αν αναμοχλεύουμε θλιβερές για τον τόπο σελίδες της ιστορίας, θα προοδεύσουμε ως λαός;
Οι πολίτες σήμερα αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις οι οποίες δεν συγκρίνονται με εκείνες του παρελθόντος: το κόστος ζωής αυξάνεται, οι ανισότητες διευρύνονται, η εκπαίδευση και η υγεία χρειάζονται άμεσες μεταρρυθμίσεις, και το Κυπριακό παραμένει άλυτο. Σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να επικεντρωθούμε, προσφέροντας ρεαλιστικές λύσεις που ενώνουν, αντί να διχάζουν.
Είναι πια προφανές, το μήνυμα που δεν λήφθηκε στις Ευρωεκλογές. Το μήνυμα που σκοπίμως δεν αναλύθηκε και οι ευθύνες που δεν αναλήφθηκαν και οδηγούν σε επιλογές, που εξελίσσονται επικίνδυνες για τον τόπο, μέσα από την άγνοια, την επιπολαιότητα και την αδιαφορία για την ιστορία, τις σύγχρονες απειλές και την αλλοίωση της ταυτότητα μας.
Είναι εδώ που ο μετριοπαθής πολιτικός λόγος του Κέντρου έχει κρίσιμο ρόλο. Η Δημοκρατική Παράταξη, ως κοινωνός αυτής της μετριοπαθούς προσέγγισης, οφείλει να προτάξει μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα, που θα στηρίζεται στον διάλογο, τη συναίνεση και τη συνεργασία. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αναλωνόμαστε σε διχασμούς και πολώσεις που εξυπηρετούν προσωπικές ατζέντες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Η ενίσχυση του κεντρώου πολιτικού λόγου δεν είναι απλώς αναγκαία - είναι επιτακτική. Είναι η μόνη οδός για να αφήσουμε πίσω μας τις σκιές του παρελθόντος και να οικοδομήσουμε ένα μέλλον που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών. Στην Δημοκρατική Παράταξη, αυτό το μήνυμα θα συνεχίσουμε να μεταφέρουμε με αποφασιστικότητα, καλώντας όλους όσοι πιστεύουν στον διάλογο και τη μετριοπάθεια να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μας.
Το ζητούμενο δεν είναι να ξεχάσουμε την Ιστορία, η οποία δεν αλλάζει, αλλά να την τοποθετήσουμε στο σωστό πλαίσιο. Το μέλλον της Κύπρου δεν θα καθοριστεί από τις αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, τις διχαστικές ατζέντες και την τρομοκρατία των λέξεων, αλλά από τη βούληση μας να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι.
*Ο Γιάννος Λακκοτρύπης είναι αντιπρόεδρος της ΔΗΠΑ
