H εξουθενωτική κριτική του Νίκου Αναστασιάδη στα πεπραγμένα του σημερινού Προέδρου, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του, δεν έχει στοιχεία νομιμοποίησης ενώπιον της κοινής γνώμης. Το περιεχόμενο της κριτικής μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να φαντάζει ως μία φυσιολογική αντίδραση, αλλά κυριαρχείται από την έκφραση ενός παραπόνου του τέως Προέδρου προς έναν, εν ενεργεία, Πρόεδρο.
Τι ακριβώς επιζητεί σήμερα ο Νίκος Αναστασιάδης από τη δημόσια έκφραση της πικρίας και των ενστάσεών του στη διαχείριση της εξουσίας από τον σημερινό Πρόεδρο; Προς τι τη δεδομένη στιγμή αυτή η αντίδραση, η οποία, στην πραγματικότητα, κλέβει το περιεχόμενο της δημόσιας κριτικής προς το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως αυτή εκφράζεται από την κοινή γνώμη, ενώ αποπροσανατολίζει και τον ίδιο τον Πρόεδρο από του να εντοπίσει και να επιλύσει τα σοβαρά προβλήματά του στη διαχείριση της εξουσίας του; Μήπως η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει να κάνει με μία ξαφνική επιθυμία του Νίκου Αναστασιάδη, διά της άσκησης δημόσιας κριτικής, να τον βοηθήσει, με εποικοδομητικό τρόπο, σε μια καλύτερη διαχείριση της εξουσίας; Ή απλώς στοχεύει στον σημερινό Προέδρο για να αποσείσει ή έστω να αποφορτώσει την τεράστια πίεση που αισθάνεται από τη σοβούσα σημερινή πραγματικότητα μέσα από μια σειρά κατηγοριών που αντιμετωπίζει;
Μόνο η Αρχή κατά της Διαφθοράς έχει τρεις ομάδες κατηγοριών κατά του τέως Προέδρου, ενώ καλείται να απαντήσει σε εκατοντάδες ερωτημάτων που προκύπτουν από τα βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη. Στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζει, ο τέως Πρόεδρος, μία πρωτοφανή γενική απαξίωση για τις πρακτικές του όλα αυτά τα χρόνια, με κεντρικό άξονα τα ζητήματα διαφθοράς, τα «χρυσά» διαβατήρια, ακόμη και για το Κυπριακό.
Υπαρκτές υποθέσεις
Ο όλος προβληματισμός για τη στάση Νίκου Αναστασιάδη δεν τίθεται σε ανύπαρκτες υποθέσεις. Ξαφνικά ο τέως Πρόεδρος εμφανίζεται να κατηγορεί τον Νίκο Χριστοδουλίδη για μια σειρά ζητημάτων τα οποία, κυρίως, έχουν να κάνουν με τη δική του πρακτική την προηγούμενη δεκαετία. Κατηγορεί τον σημερινό Πρόεδρο ότι οικειοποιείται έργα της δικής του διακυβέρνησης κόβοντας κορδέλες, χωρίς να επικαλείται τον εμπνευστή και κινητήρια δύναμη των έργων αυτών. Τον κατηγορεί, ακόμη, και για το γεγονός ότι διαχειρίζεται την εξουσία με λογικές δημόσιας υπηρεσίας, ενώ τον παρουσιάζει ως αναποφάσιστο να κυβερνήσει.
Στην παρέμβασή του στο podcast «Τσουρούλλης Uncensored», ο Νίκος Αναστασιάδης εκφράζει:
• Την έντονη δυσαρέσκειά του προς Νίκο Χριστοδουλίδη για τις κινήσεις του σε σχέση με τα μεγάλα έργα τα οποία οδηγούνται σε κατάρρευση. «Όταν ο λαός σου δίδει την εντολή, δεν σου λέει να αναθέσεις τη διακυβέρνηση στη δημόσια υπηρεσία».
• Την ενόχλησή του ότι επιχειρείται μηδενισμός του όλου έργου της διακυβέρνησής του, το οποίο αφέθηκε ανυπεράσπιστο. «Δεν μπορούν να μηδενιστούν τα πάντα. Δέκα χρόνια ήταν δέκα χρόνια δημιουργίας, επανασύστασης του κράτους».
Με ύφος σχεδόν ειρωνικό, ο Νίκος Αναστασιάδης θυμίζει ότι ο σημερινός Πρόεδρος επικαλείται τη φράση «για πρώτη φορά», η οποία μπορεί να λεχθεί από κάποιον που δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια.
Υποστήριξε, δε, πως μπορεί ο σημερινός Πρόεδρος να αφήνει να διαρρέει πως τα μεγάλα έργα, όπως είναι η μαρίνα Λάρνακας, το τερματικό Βασιλικού, ο δρόμος Πόλης-Πάφου, τα οποία θεωρούνται ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο, είναι προβλήματα που κληροδοτήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση.
• «Όταν εγκαινιάζεις έργα της κυβέρνησης που ήσουν μέτοχος και τώρα έχουν αποπερατωθεί, δεν τα διαφημίζεις για δικά σου. Εάν διαφωνούσε οπουδήποτε, δεν έπρεπε να καταθέσει τη διαφωνία του; Τι σημαίνει τούτα που εκκρεμούν; Εκείνα τα αλλά που έγιναν ή τελειώνουν τώρα είναι μόνο για κορδέλες;»
Τέλος ο μέντορας
Η συζήτηση στο παρασκήνιο, η οποία αγγίζει σταδιακώς τη δημόσια σφαίρα, εστιάζεται στο γεγονός ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, δύο χρόνια μετά την έλευσή του στην εξουσία, επιχειρεί να αποσυνδεθεί συνολικά από τη βαριά σκιά του Νίκου Αναστασιάδη. Δεν επιθυμεί να διατηρεί, εντός των προεδρικών δωμάτων, μια πολιτική φιγούρα, η παρουσία της οποίας στο δικό του περιβάλλον μπορεί να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο το αρνητικό πρόσημό του απέναντι στην κοινωνία. Αντιλαμβάνεται ότι ένα κομμάτι της προσπάθειας για επαναφορά του, με αξιώσεις, στο παιχνίδι εξουσίας με μια δεύτερη θητεία, είναι η αποσύνδεσή του από τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, ενός πολιτικού ο οποίος έχει εκπέσει πλήρως στη συνείδηση της κοινωνίας. Όπως σημειώνεται από το προεδρικό περιβάλλον, «εμείς έχουμε ακόμη τις πιθανότητές μας ως ενεργοί συμμέτοχοι στην εξουσία να διορθώσουμε τις χαμηλές επιδόσεις του Προέδρου. Τι θα ωφελήσει η παρουσία δίπλα του ενός τέως Προέδρου, τον οποίο μόνο 1% της κοινής γνώμης τον θεωρεί τίμιο μέσα από μια σειρά δημοσκοπήσεων;»
• Είναι οφθαλμοφανές, επομένως, ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στην ουσία επιθυμεί την πλήρη χειραφέτησή του από τον τέως μέντορά του. Ποσώς επιθυμεί να ακούσει τις «πατρικές» συμβουλές του Αναστασιάδη, παρά τις προσπάθειες του τέως Προέδρου. Δεν επιθυμεί καμία ταύτιση, κανένα συνειρμό, καμία ένδειξη ετεροπροσδιορισμού του από έναν τέως Πρόεδρο ο οποίος επιχειρεί να διατηρήσει την επιρροή του στο πολιτικό σύστημα και σε όλους τους αρμούς της εξουσίας.
Ενίσχυση της δημοκρατίας
Αυτή η στάση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας δεν είναι σε βάρος της δημοκρατίας, αλλά υπερασπίζεται και ενισχύει τη δημοκρατία. Ενισχύει την εκτελεστική εξουσία, αναπτύσσει τα αντισώματά της και ταυτοχρόνως αναδιατυπώνει τον ρόλο της κάθε πολιτικής προσωπικότητας. Η, εκ του αποτελέσματος, ρήξη στις σχέσεις του Πρόεδρου της Δημοκρατίας με τον Νίκο Αναστασιάδη αποτελεί πρόοδο για το πολιτικό σύστημα. Γιατί βγάζει τη γλώσσα σε κάθε πατερναλιστικές αντιλήψεις οι οποίες θέλουν να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή του τόπου. Γιατί θέτει φραγμό σε μια πολιτική ανωμαλία όταν ο τέως Πρόεδρος, ενώ θα έπρεπε οικειοθελώς να φύγει εντελώς από το παρασκήνιο, έχει το θράσος να αναζητεί τη διατήρηση του πολιτικού δικαιώματος να καθορίζει, ακόμη και υπό το βάρος των πεπραγμένων του, το πολιτικό παιχνίδι.
Στάση Αννίτας και Αβέρωφ
Όπως σημειώνουν κομματικά στελέχη του ΔΗΣΥ στον «Π», μετά την αποσύνδεση του Νίκου Χριστοδουλίδη από τις πρακτικές Αναστασιάδη, η πολιτική ορθότητα μπορεί να εκφραστεί και από μια παρόμοια στάση της ηγεσίας του κόμματος. Δεν έχει λόγο στη διαχείριση του ΔΗΣΥ ο Νίκος Αναστασιάδης, υποστηρίζουν. Μια τέτοια συνθήκη πρέπει αναποφεύκτως να τεθεί στις προτεραιότητες, τόσο της Αννίτας Δημητρίου όσο και άλλων στελεχών του κόμματος, ώστε να στείλουν το μήνυμα προς τον τέως Προέδρο ότι έφθασε η στιγμή να απομακρυνθεί από το παρασκήνιο και την ενεργό πολιτική δράση. Κάτι που προφανώς άρχισε να υλοποιείται με βάση τις κινήσεις της προέδρου του κόμματος. Από την άλλη, πολλοί θεωρούν ως μεγάλο λάθος τη συνάντηση του Αβέρωφ Νεοφύτου με τον τέως Πρόεδρο, εκτιμώντας ότι δεν προσθέτει στον ίδιο οποιοδήποτε θετικό πρόσημο. Αποτελεί, για τον τέως πρόεδρο του κόμματος, ένα σαφές πισωγύρισμα στη στάση του. Προς επίρρωση αυτού είναι οι αντιδράσεις στενών συνεργατών του Α. Νεοφύτου και η εξαγωγή του συμπεράσματος ότι είναι μεγάλο λάθος τακτικής η όποια αποκατάσταση των σχέσεών του με τον Νίκο Αναστασιάδη.
