Οι συζητήσεις για το τι βίωσε το πολιτικό και κομματικό σύστημα την περασμένη Κυριακή δεν αφορούν μόνο τις αιτίες της απαξίωσης ιστορικών κομμάτων μέσα από την εκλογική διαδικασία των ευρωεκλογών. Στα κόμματα, μάλλον θα πρέπει να αρχίσει και μια συζήτηση που αφορά και τις εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι συμπράξεις που έχουν επιχειρηθεί σε σχέση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ακόμη ένα πείραμα συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων αλλά σε μια άλλη βάση. Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι φανερό ότι δικαίωσαν την πολιτική επιλογή του ΑΚΕΛ, σε συνέργεια με το ΔΗΚΟ κυρίως, αλλά σε μερικές περιπτώσεις και με την ΕΔΕΚ. Μια συνεργασία η οποία έφερε θετικά αποτελέσματα, σχεδόν αντιστρόφως ανάλογα σε σχέση με εκείνα των ευρωεκλογών.
Παρατηρώντας τις επιδόσεις των κομμάτων, τα οποία στήριξαν και θεωρητικά ακόμη στηρίζουν τον Πρόεδρο Δημοκρατίας, η διαπίστωση είναι πολύ οδυνηρή για την ίδια την Προεδρία: ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, και ΔΗΠΑ στις προηγούμενες ευρωεκλογές πήραν αθροιστικά κοντά στο 30%, ενώ στις εκλογές της Κυριακής βρέθηκαν με ποσοστά της τάξης του 17%. Στην ουσία ο λόγος γίνεται για πραγματική καθίζηση των κομμάτων τα οποία στηρίζουν και συμμετέχουν στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
- Αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να αποτελεί την πρώτη παράμετρο μιας μαζικής απομάκρυνσης από την πληθυσμιακή βάση στήριξης του σημερινού Προέδρου.
Η συνολική και πρωτοφανής συρρίκνωση αυτών των κομμάτων αποτελεί ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τον ίδιο τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος, όσο κι αν δεν θέλει, είναι αναγκασμένος να το λάβει υπόψη. Πολιτικοί αναλυτές αλλά και εκλογολόγοι θεωρούν ότι η παράμετρος αυτή δημιουργεί πλέον μια δυστοκία στα ίδια τα κόμματα, τα οποία αργά η γρήγορα, μάλλον πολύ σύντομα, στην αποτίμηση της ήττας τους θα προσμετρήσουν και το ειδικό βάρος που έχει η στήριξη και η συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση. Ενδεικτική ήταν και η προσπάθεια των Οικολόγων το τελευταίο διάστημα, μετά την επάνοδο του Γ. Περδίκη στην ηγεσία, να ταυτιστεί με κυβερνητικές λογικές. Το αποτέλεσμα αυτής της απόπειρας ήταν η πλήρης εξαΰλωσή του.
Αναζητώντας τη μεγάλη εικόνα μέσα από τις επιτυχίες της συνεργασίας του ΑΚΕΛ με ΔΗΚΟ, κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι θα αρχίσει να διαμορφώνεται μια μορφή συνέργειας των δύο κομμάτων στα ευρύτερα ζητήματα των τοπικών κοινωνιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Παρά την οδυνηρή απώλεια της έδρας του στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και τη μείωση για μια ακόμη φορά των ποσοστών του, στο ΑΚΕΛ είναι πλέον πεπεισμένοι ότι το πείραμα της συνεργασίας τους με το Κέντρο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να έχει μέλλον, αλλά με προοπτικές έως και τις προεδρικές του ’28. Το ΑΚΕΛ στη συνεργασία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρο προς το ΔΗΚΟ, αλλά είναι σαφές ότι η στάση του αυτή αποδέχθηκε εκ του αποτελέσματος ορθή, αφού μια τέτοια συνεργασία έφερε πραγματική αλλαγή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έφερε βεβαίως και τα δύο κόμματα πιο κοντά.
Ευρύτερος προβληματισμός
Η συνεργασία του ενός εκ των κομμάτων της αντιπολίτευσης και η επιτυχία στους μεγάλους δήμους, αλλά και σε πολλούς άλλους περιφερειακούς, όπως και στην πλειοψηφία των προεδριών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τίθεται και υπό τη μέγγενη του προβληματισμού των μικρότερων κομμάτων, τα οποία ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους να κρατηθούν στη δράση και στο πολιτικό γίγνεσθαι. Είναι σχεδόν βέβαιο πως στους ευρύτερους προβληματισμούς τους είναι η απεμπλοκή τους από τον κυβερνητικό περίγυρο στον οποίο σήμερα βρίσκονται. Εκ των πραγμάτων θα τεθεί συγκεκριμένο ερώτημα για την παρουσία τους σε μια διακυβέρνηση η οποία τους οδηγεί στο βάραθρο. Η προοπτική να παραμείνουν κοντά στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη τίθεται εκ των πραγμάτων ως μέρος των προβληματισμών τους.
- Σοβαρό πρόβλημα για τον Νίκο Χριστοδουλίδη αποτελεί και η αναποτελεσματική στήριξη που έδωσε ο ίδιος και το στενό περιβάλλον του σε επώνυμα στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού ως αντάλλαγμα για τη δική τους στάση απέναντι στη Προεδρία του. Νίκος Τορναρίτης, Ανδρέας Παπαχαραλάμπους και Κωστάκης Κωσταντίνου απέτυχαν στους στόχους τους στις δημαρχίες Λευκωσίας και Στροβόλου, αλλά και στην εκλογική αναμέτρηση για την περιφέρεια της Πάφου.
Αυτές οι αποτυχίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Πρόεδρος έχασε σχεδόν κάθε ερείσμα εντός του ΔΗΣΥ ή του περίγυρου του κόμματος, με ότι αυτό συνεπάγεται Αν, δε, ληφθεί υπόψη και η επιβίωση της Αννίτας Δημητρίου στη διαδικασία της Κυριακής, τίθεται εντελώς εκτός προδιαγραφών η οποιαδήποτε συζήτηση για σύμπλευση του ΔΗΣΥ με την παρούσα διακυβέρνηση.
Στην ουσία, οι εκλογές της περασμένης Κυριακής, πέραν των οφθαλμοφανών μηνυμάτων που έλαβε το κομματικό κατεστημένο, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σημερινή Προεδρία βγαίνει αποδυναμωμένη, αλλά και χωρίς προοπτική σταθερών συμμαχιών. Αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου αλλά υπαρκτό πρόβλημα του Νίκου Χριστοδουλίδη. Το οποίο μπορεί επί του παρόντος να μην αγγίζει τη σημερινή του Προεδρία. αλλά σαφώς και θα καθορίσει την επόμενη προεδρική θητεία.
