Οι γυναίκες στα παλαιστινιακά εδάφη υφίστανται εδώ και δεκαετίες τον περιορισμό και την παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Ωστόσο, η σφαγή που εξελίσσεται από τις 7 Οκτώβρη πλήττει πρώτα και κύρια γυναίκες και παιδιά.
NOOR HINDI, Παλαιστίνια – Αμερικανίδα ποιήτρια και δημοσιογράφος (μετάφραση στα ελληνικά: TYFOID)
Μακριά από τα λουλούδια, μακριά από τα μαγαζιά που διοργανώνουν βραδιές για γυναίκες, μακριά από τους απονευρωμένους εθιμοτυπικούς λόγους των πολιτικών αξιωματούχων, μακριά από τη ροζ εμπορευματοποίηση, την υποκρισία και την καπήλευση, η 8η Μάρτη ήταν και παραμένει μια ημέρα διεκδίκησης των γυναικών, ένα ημερολογιακό σημείο που συγχωνεύεται η ιστορική μνήμη των αγώνων με τη σημερινή επιτακτικότητα για την εξάλειψη των διακρίσεων, της ανισότητας, των στερεοτύπων, της καταπίεσης και της βίας. Αν είναι, λοιπόν, κρίσιμο και σημαντικό να μιλάμε ασταμάτητα, άλλοτε θυμωμένα και άλλοτε τρυφερά για τα δικαιώματα των γυναικών γιατί αφορούν στις ίδιες μας τις ζωές, κι αν αναγνωρίζουμε πως αυτές είναι συνδεδεμένες, πως εμπνεόμαστε η μια από την άλλην, πως πονάμε η μια την άλλην, στηρίζουμε η μια την άλλην, τότε θα πρέπει στη φετινή 8η Μάρτη να ενώσουμε τη δική μας φωνή μ’ εκείνη των γυναικών που δεν ακούγονται, που υποφέρουν, βασανίζονται και σκοτώνονται σε μια επονείδιστη συνθήκη διεθνούς σιωπής, με τις Παλαιστίνιες γυναίκες, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που βιώνουν μια τρομερή καταστροφή εν μέσω πολέμου.
Οι γυναίκες στα παλαιστινιακά εδάφη υφίστανται εδώ και δεκαετίες τον περιορισμό και την παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Ωστόσο, η σφαγή που εξελίσσεται από τις 7 Οκτώβρη πλήττει πρώτα και κύρια γυναίκες και παιδιά. Ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ παραδέχτηκε πως 25.000 γυναίκες και παιδιά έχουν σκοτωθεί από τις ισραηλινές επιθέσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ για τις γυναίκες, δύο μητέρες σκοτώνονται ανά μια ώρα στη Γάζα. Πρόκειται για μια αδιανόητη στατιστική που θα έπρεπε από μόνη της να ενεργοποιήσει τη διεθνή κοινότητα να λάβει άμεσες και αποφασιστικές πρωτοβουλίες για την κατάπαυση του πυρός, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει. Το μαζικό έγκλημα αφανισμού που συντελείται στην Παλαιστίνη είναι εφικτό στο έδαφος της παγερής αδιαφορίας των δυτικών κυβερνήσεων, πολλές από τις οποίες σήμερα θα φιλοτεχνήσουν ένα φιλελεύθερο προφίλ στέλνοντας επετειακά μηνύματα για την 8η Μάρτη, το οποίο δεν αποδεικνύεται τίποτα παραπάνω από ένα άδειο κέλυφος.
Η Carol Sansour είναι Παλαιστίνια ποιήτρια και διευθύντρια του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου της Αθήνας. Οι μέρες είναι βαριές για την ίδια, όπως και για όλα τα άτομα από την Παλαιστίνη που ζουν ξεριζωμένα και διασκορπισμένα. Οι άνθρωποι τους είτε χάνονται, είτε κινδυνεύουν κάθε λεπτό κι έτσι καινούργια στρώματα οδύνης προστίθενται σε πληγές που έμειναν ανεπούλωτες.
«Οι απελπιστικές εικόνες από τη Γάζα και τα νέα που μαθαίνω από την οικογένεια και τους φίλους μου που ζουν στην Παλαιστίνη, μου επαναφέρουν τις επώδυνες μνήμες της παιδικής μου ηλικίας. Θυμάμαι την κενή θέση στην τάξη του σχολείου μου με τη φωτογραφία του συμμαθητή μας – η ζωή του κόπηκε από τις κατοχικές ισραηλινές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα. Η εισβολή στη Βηθλεέμ με γιγάντια στρατιωτικά οχήματα, οι αρπαγές γης, η βαρβαρότητα που χρησιμοποιήθηκε είναι μια ζωντανή ανάμνηση για μένα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ αυτό το μέρος που αποκαλείται «ιερό» (εκεί που γεννήθηκε ο Ιησούς) αλλά σ’ αυτά τα 52 χρόνια που βρίσκομαι στον πλανήτη δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα χωρίς οι αποικιοκράτες να προσπαθούν να μας εξοντώσουν. Στον σχεδιασμό τους για ένα αμιγώς εβραϊκό κράτος χωρίς παλαιστινιακό πληθυσμό, το αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ εδώ και 75 χρόνια και 150 μέρες έχει μετατρέψει τη γη μας σ’ ένα θέατρο πολέμου κουρελιάζοντας κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όλα αυτά με εξοργίζουν και ταυτόχρονα με πεισμώνουν πιο πολύ για τον αγώνα για ελευθερία.
Πως ορίζονται αλήθεια τα ανθρώπινα δικαιώματα; Γιατί τους τελευταίους πέντε μήνες βλέπουμε να χρησιμοποιούνται διπλά κριτήρια για το νόημα των λέξεων. Στην πατρίδα μου, άνδρες, γυναίκες, παιδιά αντιμετωπίζουν διαρκώς ταπεινώσεις, βασανισμούς, τραυματισμούς και θάνατο. Μπορούμε αυτά να τα κατανοήσουμε ως παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Η σκληρή αλήθεια είναι πως η απάντηση εξαρτάται από την οπτική γωνία. Οι Παλαιστίνιες γυναίκες αγωνιούν και υποφέρουν. Το να είσαι Παλαιστίνια στη Γάζα μεταφράζεται στη συντριπτική πιθανότητα να έχεις χάσει όλα σου τα υπάρχοντα, ακόμα και το ίδιο σου το σπίτι. Μεταφράζεται επίσης στη σπαρακτική πιθανότητα να έχεις έναν σύντροφο, ένα γιο, μια κόρη, ένα αδερφό ή μια αδερφή, ένα πατέρα σκοτωμένο από τις ισραηλινές δυνάμεις ή κρατούμενο. Καθημερινότητα για τις Παλαιστίνιες γυναίκες σημαίνει να επιβιώνεις με ένα γεύμα την ημέρα, χωρίς σκεύη και πόρους μαγειρικής, χωρίς καν επαρκές και πόσιμο νερό. Σημαίνει να μην έχεις σερβιέτες και να στερείσαι την πρόσβαση ακόμα και το καθαρό νερό. Κάποιες έχουν καταφύγει στην πρακτική της λήψης αντισυλληπτικών χαπιών για να μην έχουν περίοδο, αφού δε μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες υγιεινής. Σημαίνει ότι πρέπει να περιμένεις μια ώρα ή και περισσότερο σε ουρές για να χρησιμοποιήσεις την τουαλέτα. Υπάρχει κίνδυνος να χρειαστεί να γεννήσουν σε συνθήκες απομόνωσης και σκοταδιού σ’ ένα κρύο πάτωμα. Και εξαιτίας όλων αυτών μπορεί να μην έχουν γάλα να ταΐσουν το νεογέννητο αυξάνοντας την πιθανότητα βρεφικής θνησιμότητας. Το να είσαι γυναίκα στην Παλαιστίνη σημαίνει να φοβάσαι και να θρηνείς στη σιωπή και να παλεύεις να επιβιώσεις κόντρα σε όλες τις πιθανότητες. Οπότε ναι, μιλώντας για Παλαιστίνιες γυναίκες τους έχει αφαιρεθεί το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή».
Carol Sansour
Αυτά που υποστηρίζει η Carol επιβεβαιώνονται πλήρως από τα στοιχεία που έχουν δώσει στη δημοσιότητα διεθνείς οργανισμοί. Στη Γάζα υπάρχουν 50.000 γυναίκες σε εγκυμοσύνη, εκ των οποίων το 40% χαρακτηρίζονται ως υψηλού κινδύνου. Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου καταγράφηκε αύξηση των αποβολών και της νεογνικής θνησιμότητας κατά 20%. Με δεδομένο πως το υγειονομικό σύστημα της Γάζας έχει καταρρεύσει, αφού αποτέλεσε στόχο των ισραηλινών δυνάμεων, οι έγκυες και οι επίτοκες δε έχουν πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα.
«Φανταστείτε ότι στη Γάζα ζουν 50.000 γυναίκες σε εγκυμοσύνη, από τις οποίες κάποιες γέννησαν πρόωρα, κάποιες έχουν πάθει επίμονες αιμορραγίες και κάποιες χρειάστηκαν υστερεκτομή, κάποιες χρειάστηκαν επείγουσα καισαρική, κάποιες ακρωτηριάστηκαν στα χέρια και στα πόδια χωρίς νάρκωση. Αυτά δε συμβαίνουν πουθενά στον κόσμο. Έχουμε ανάγκη να ανοίξουν οι διάδρομοι ανθρωπιστικής βοήθειας» ανέφερε μεταξύ άλλων η Νάντα Τοαίρ, Πρόεδρος Ένωσης Επιτροπών Δράσης Γυναικών στην Παλαιστίνη, Δυτική Όχθη στο βίντεο που έστειλε πρόσφατα σε εκδήλωση φεμινιστικών συλλογικοτήτων. Και μετά τη γέννα καλούνται να ζήσουν σε πρόχειρους καταυλισμούς, χωρίς επαρκή τροφή και χωρίς πόσιμο και καθαρό νερό. Έτσι αρκετές δε μπορούν ούτε να τραφούν οι ίδιες σωστά, ούτε να θηλάσουν και να ταΐσουν τα νεογέννητα μωρά τους και γενικά να εκπληρώσουν ούτε τις πιο επείγουσες ανάγκες. Σε άρθρο στον guardian αναφέρονται περιπτώσεις βρεφών που δεν ήταν εφικτό οι μητέρες τους να τα πλύνουν καθόλου. Γενικότερα το κομμάτι της υγιεινής είναι μεγάλο πρόβλημα για τις Παλαιστίνιες, αφενός γιατί στερούνται βασικά είδη όπως τα προϊόντα περιόδου, αφετέρου γιατί ζουν σε συνθήκες αφόρητου συνωστισμού όπου αντιστοιχεί μια ντουζιέρα για 2000 άτομα και μια τουαλέτα για 500 άτομα.
Πηγή: news247.gr
