Το 2013, οι συνολικές παγκόσμιες επενδύσεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη (AI), αντιστοιχούσαν σε $8,04 δισ. Δέκα χρόνια μετά, το 2023, το ποσό των επενδύσεων στην ΑΙ ανέβηκε στο αστρονομικό ποσό των $842,5 δισ. Κάπου εδώ θα μπορούσαμε να σταματήσουμε επειδή η αναφορά και μόνο των δύο αυτών αριθμών/ποσών σε διάστημα δεκαετίας, που καταγράφονται σε σχετικές μελέτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, είναι αρκετή για να καταδείξει με τον πιο εμφαντικό τρόπο τα όσα συμβαίνουν γύρω από την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης, διεθνώς.
Πέραν όμως των εντυπώσεων που προκαλεί η πραγματικά ιλιγγιώδης αύξηση των επενδύσεων στον συγκεκριμένο τομέα, που βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, μια πιο προσεκτική και ποιοτική εξέταση φανερώνει αυτό που συζητούμε όλοι, ειδικοί και μη. Δηλαδή, το γεγονός ότι η ανάπτυξη της ΑΙ προσομοιάζει με την ανάπτυξη αντίστοιχης κατακλυσμιαίας συνέπειας τεχνολογιών, όπως εκείνης των δικτύων ηλεκτρισμού και των δικτύων τηλεπικοινωνιών και του ίντερνετ, που κυριολεκτικά μέσα σε μερικές δεκαετίες μεταμόρφωσαν τόσο την οικονομική δραστηριότητα όσο και την κοινωνική συμπεριφορά, παγκοσμίως.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των τριών προαναφερθεισών τεχνολογιών που άλλαξαν τον κόσμο σε άμεσο και καθημερινό επίπεδο ίσως περισσότερο από κάθε άλλη ανακάλυψη, με την τεχνολογία του AI, έγκειται στην τεράστια παραγωγή, αποθήκευση, διαχείριση και επεξεργασία δεδομένων/πληροφοριών σε μια διασυνδεδεμένη παγκόσμια κλίμακα, ενός κόσμου που ακόμα έχει ως δομικό του συστατικό το γεωγραφικά προσδιορισμένο έθνος-κράτος με ό,τι αυτό σημαίνει σε επίπεδο οργάνωσης, ανταγωνισμού και συνεργασίας.
Ας δούμε, όμως, τι λένε, πρώτα, οι αριθμοί. Το 2013, η διεθνώς παραγόμενη πληροφορία υπολογίστηκε στα 9 Zettabytes (ZB), δηλαδή στα 9 δισεκατομμύρια Terabytes (TB), δηλαδή 9 τρισεκατομμύρια Gigabytes (GB). Το 2023, η διεθνώς παραγόμενη πληροφορία έφτασε τα 120 ZB, δηλαδή 120 τρισεκατομμύρια GB. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος αυτό, αν και δεν είναι επιστημονικά ακριβής η σύγκριση, αρκεί μόνο να πούμε ότι αν η μνήμη, δηλαδή η χωρητικότητα της πληροφορίας που μπορεί να αποθηκεύσει, ένα μέσο κινητό τηλέφωνο που αγοράζει κάποιος καθοριστεί στα 128 GB, τότε απαιτούνται 7,8 δισεκατομμύρια κινητά τηλέφωνα (sic) με μέσο όρο μνήμης στα 128 GB για να αποθηκευτεί ένα (1) ZB! Πολλαπλασιάστε αυτό τον αριθμό των 7,8 δισεκατομμυρίων κινητών τηλεφώνων με το 120 ZB, που ήταν ο αριθμός του μεγέθους της πληροφορίας που παράχθηκε, αποθηκεύτηκε και χρησιμοποιήθηκε το 2023 και θα καταλάβετε τι συμβαίνει μπροστά μας… και δεν το βλέπουμε.
Τώρα, ξεχάστε όλα τα πιο πάνω επειδή είναι ήδη ξεπερασμένα! Το 2024 θα κλείσει με 147 Zettabytes και η εκτίμηση για το 2025, ανεβάζει τον αριθμό στα 181 Zettabytes. Αυτή η πληροφορία, με τη σειρά της, αποτελεί την πηγή της «εκπαίδευσης» των συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης, και των παραμέτρων και ζητημάτων που «κρύβονται» πίσω από τις δημοφιλείς εφαρμογές τύπου ChatGPT, που τους περισσότερους από εμάς, απλώς τους διασκεδάζουν ή τους βοηθούν, αν τους βοηθούν, στην καθημερινότητά τους.
Έχοντας υπόψη μας αυτό το γεγονός, μπορούμε πλέον να καταλάβουμε γιατί γίνεται τόσο έντονη συζήτηση γύρω από τον ανταγωνισμό στον τομέα των κέντρων αποθήκευσης και διαχείρισης δεδομένων τους, των γνωστών data centers, του εμπορίου τεχνολογίας επεξεργαστών και παρεμφερών υποδομών που δύνανται να αξιοποιήσουν όλη αυτή την πληροφορία σε περιβάλλον νευρωνικών δικτύων, και την ανάγκη για περισσότερη βιώσιμη ηλεκτρική ενέργεια για να λειτουργήσουν όλα αυτά.
Βλέποντας το μέγεθος και το εύρος της επανάστασης που συντελείται μπροστά μας με τεράστια ταχύτητα, μπορούμε να καταλάβουμε και το μέγεθος της επικείμενης αλλαγής στον τρόπο λειτουργίας του διεθνούς οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Μπορούμε να προσδώσουμε τη σημασία που πρέπει στα όσα συμβαίνουν γύρω από τα διαχειριστικά και εθνικά κανονιστικά και νομικά πλαίσια της πληροφορικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης, που δημιουργούν ένα νεοφανή πεδίο εξωτερικής πολιτικής, που άπτεται της ίδιας της σήμανσης αλλά και της οριοθέτησης της έννοιας της εθνικής κυριαρχίας και του διεθνούς ανταγωνισμού για αυτό τον νεοφανή «εθνικό» πόρο της γνώσης και της διαχείρισής της.
Μπορούμε, τέλος, να υποψιαστούμε ότι η αξιολόγηση όλων αυτών δεν μπορεί πλέον να περιορίζεται στην εργαλειοθήκη και την ορολογία της γεωπολιτικής θεώρησης των διεθνών σχέσεων, του διεθνούς δημοσίου δικαίου, και των πολιτικών και οικονομικών επιστημών του 20ού αιώνα και όσο καθυστερούμε να το καταλάβουμε και να προσαρμοστούμε τόσο πιο πίσω θα μείνουμε...
