Νέα έρευνα αποκαλύπτει πως οι σκύλοι, επηρεάζονται από τη μυρωδιά του ανθρώπινου στρες, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να κάνουν πιο απαισιόδοξες επιλογές.
Ερευνητές από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, μελέτησαν 18 ομάδες σκύλων-κηδεμόνων ηλικίας από οκτώ μηνών έως δέκα ετών, μέσα από μια σειρά δοκιμών με διαφορετικές ανθρώπινες μυρωδιές. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, οι σκύλοι εκπαιδεύτηκαν ότι όταν ένα μπολ με τροφή τοποθετείται σε μια θέση, περιέχει μια λιχουδιά, αλλά όταν τοποθετείται σε άλλη θέση, είναι άδειο.
Τότε, μόλις ο σκύλος μάθαινε τη διαφορά μεταξύ αυτών των θέσεων του μπολ, πλησίαζε γρηγορότερα τη θέση με τη λιχουδιά από ό,τι την άδεια θέση. Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν πόσο γρήγορα θα προσέγγιζε νέες θέσεις μπολ που βρίσκονταν μεταξύ των δύο αρχικών. Η γρήγορη προσέγγιση αντανακλούσε «αισιοδοξία» για την ύπαρξη τροφής σε αυτές τις θέσεις και ήταν δείκτης θετικής συναισθηματικής κατάστασης, ενώ η αργή προσέγγιση υποδήλωνε αρνητικό συναίσθημα.
Κάθε σκύλος εκτέθηκε είτε σε καμία οσμή είτε σε οσμές από δείγματα ιδρώτα και αναπνοής ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονταν σε κατάσταση στρες ή σε κατάσταση χαλάρωσης. Τότε, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως η «μυρωδιά» του άγχους, τους έκανε να πλησιάζουν πιο αργά τη νέα θέση του μπολ που ήταν πιο κοντά στην εκπαιδευμένη θέση του άδειου μπολ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μυρωδιά του άγχους αύξησε την εκτίμηση των σκύλων ότι αυτή η νέα θέση δεν περιείχε τροφή, όπως και η κοντινή θέση με το άδειο μπολ. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτή η «απαισιόδοξη» αντίδραση αντανακλά μια αρνητική συναισθηματική κατάσταση. Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι οι σκύλοι συνέχισαν να βελτιώνουν τη μάθησή τους για την παρουσία ή την απουσία τροφής στις δύο θέσεις μπολ για τις οποίες είχαν εκπαιδευτεί και ότι βελτιώνονταν ταχύτερα όταν υπήρχε η μυρωδιά του άγχους.
«Οι ιδιοκτήτες σκύλων γνωρίζουν πόσο συντονισμένα είναι τα κατοικίδιά τους με τα συναισθήματά τους, αλλά εδώ δείχνουμε ότι ακόμη και η μυρωδιά ενός αγχωμένου, άγνωστου ανθρώπου επηρεάζει τη συναισθηματική κατάσταση ενός σκύλου, την αντίληψη των ανταμοιβών και την ικανότητά του να μαθαίνει», επισημαίνει η Νικολά Ρούνεϊ, λέκτορας στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Scientific Reports».
