Χθες στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής συζητήθηκε το θέμα της ανέγερσης πανεπιστημίου στην ελεύθερη Αμμόχωστο. Σύσσωμοι οι παράγοντες της επαρχίας, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, περιφερειάρχες κ.λπ. και οι βουλευτές της επαρχίας υποστήριξαν το αίτημα, μιας και όπως λέχθηκε, η Αμμόχωστος είναι η τελευταία επαρχία που έχει «ξεμείνει» χωρίς πανεπιστήμιο.
Προηγουμένως, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ), είχε τεθεί το θέμα της δημιουργίας σχολής στη Λάρνακα, ανάπτυξης νέων προγραμμάτων σπουδών και επέκτασης της σχολής που υπάρχει στην Πάφο.
Από πλευράς ΤΕΠΑΚ λέχθηκε ότι το πανεπιστήμιο εντός του 2025 προγραμματίζει να εντάξει τέσσερα νέα προγράμματα σπουδών, μεταξύ των οποίων και η εργοθεραπεία. Και εκεί ήταν που άρχισαν τα γνωστά παρατράγουδα, με βουλευτές, ανάλογα με την επαρχία από την οποία προέρχεται ο καθένας, να ζητούν από το πανεπιστήμιο να ανοίξει σχολή και στην επαρχία τους. Ακόμη και για περιοχές στην ορεινή Λεμεσό ακούσαμε και προτάσεις του τύπου «ξενοικιάστε τα κτήρια από το κέντρο της Λεμεσού και ελάτε Κυπερούντα για να γλυτώσετε τα υψηλά ενοίκια». Κάπου στο βάθος ακούστηκε και μια φωνή (της λογικής) που έλεγε κάτι του τύπου «να ανοίξουμε σχολές, αλλά να δούμε και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, για να μην καταντήσουμε την παιδεία μπακάλικο», αλλά μάλλον δεν εισακούστηκε και πολύ, γιατί μετά και στη συζήτηση για την ίδρυση πανεπιστημίου στην Αμμόχωστο, συνέχισαν οι διάφοροι που θέλουν να κάνουν το χωριό τους πανεπιστημιούπολη. Έρχονται εξάλλου και εκλογές σε λιγότερο από έναν χρόνο, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Το κορυφαίο ήταν, όταν για το ενδεχόμενο ίδρυσης σχολής του ΤΕΠΑΚ στην Αμμόχωστο, ο πρύτανης του πανεπιστημίου είπε ότι κάτι τέτοιο δεν συζητιέται τη στιγμή που το ίδρυμα προτίθεται να επεκταθεί περαιτέρω σε Λάρνακα και Πάφο, με κάποιους να επιμένουν και να καλούν τον πρύτανη να εξετάσει το θέμα. Και ας είχε προηγηθεί η παρέμβαση από πλευράς Υπουργείου Παιδείας, το οποίο λέει ξεκάθαρα ότι «δημόσιο πανεπιστήμιο στην περιοχή, τώρα, ξεχάστε το».
Τα ίδια όμως συνέβησαν και στη συζήτηση για την ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Κύπρο. «Χαιρετίζουμε το νομοσχέδιο, το οποίο και θα υπερψηφίσουμε, και ευελπιστούμε ότι ένα από τα παραρτήματα θα είναι Αμμόχωστο/Λάρνακα/ Πάφο/ Ορεινά». Εννέα στους δέκα βουλευτές που βγήκαν να μιλήσουν τότε, στο μόνο που αναφέρθηκαν, ήταν για το πού θέλουν να εγκατασταθούν τα παραρτήματα. Οι αναφορές στο θέμα της ποιότητας των πανεπιστημίων που θα έρθουν, στο αν χρειαζόμαστε και πόσα νέα πανεπιστήμια σε μια χώρα του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, που ήδη έχει 12 ακαδημαϊκά ιδρύματα και δεκάδες κολέγια και σχολές, και γενικά στην ποιότητα της Ανώτερης Εκπαίδευσης στην Κύπρο, ήταν και παραμένουν ελάχιστες.
Και ερωτώ: Τι είναι αυτό που μας ενδιαφέρει τελικά; Να κάνουμε την Κύπρο μια μεγάλη πανεπιστημιούπολη ή να δούμε, επιτέλους, την ποιότητα των πανεπιστημίων και λοιπών αχολών που διαθέτουμε και πώς θα σταματήσουν να βγάζουν κάθε χρόνο εκατοντάδες άνεργους πτυχιούχους;
