Ότι η κατάσταση στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Κύπρου ήταν πάντα προβληματική, όπως και οι σχέσεις μεταξύ των ιατροδικαστών, δεν είναι φρέσκο νέο. Είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν, βγαίνουν κατά καιρούς διάφορά στην επιφάνεια, για λάθη, για υποστελέχωση, για προβλήματα στην οργάνωση της υπηρεσίας, για τις υποδομές, για ανύπαρκτες ή υπαρκτές αλλά πεπαλαιωμένες νομοθεσίες και πρωτόκολλα για το ένα, για το άλλο, αλλά είναι πραγματικά «όση ώρα τα λέμε/ακούμε».
Βγήκαν τώρα διάφοροι και είπαν πάλι τα προβλήματα. Είπαν ότι π.χ. οι τρεις ιατροδικαστές δεν μας φτάνουν και μίλησαν για ανάγκη αλλαγών στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία.
«Το πρόβλημα στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία είναι πολύ βαθύ», είπε ο υπουργός Υγείας, Μιχάλης Δαμιανός, ο οποίος εξέφρασε την ετοιμότητα για ριζικές αλλαγές στην Υπηρεσία.
Ακούγοντας τον υπουργό, τις προθέσεις του οποίου δεν αμφισβητώ -το διευκρινίζω- θυμήθηκα μια συνεδρίαση που είχε γίνει πριν από 3-4 χρόνια στη Βουλή, όταν υπό την προηγούμενη σύνθεση της Επιτροπής Υγείας συζητούσαν για τα προβλήματα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας. Σε μια περίοδο, μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού, όταν ιατροδικαστές αρνούνταν να κάνουν νεκροτομές σε άτομα που νοσούσαν με τον ιό, φώναζαν ότι δεν υπάρχουν υποδομές, με τη διοίκηση του Υπουργείου Υγείας να κάνει λόγο για απειλές ιατροδικαστών προς συγκεκριμένα άτομα… Βουλευτές να λαϊκίζουν όπως πάντα… Ήταν. να μην τα πολυλογώ, μια αρκετά έντονη συζήτηση, η οποία κατέληξε στο ότι «επιβάλλεται να γίνουν ριζικές αλλαγές στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία».
Τη θυμάμαι εκείνη τη συζήτηση γιατί ήταν μια από τις πρώτες φορές που παρακολούθησα συνεδρίαση της Επιτροπής Υγείας και μου είχε κάνει εντύπωση.
Φεύγω λοιπόν από τη συνεδρίαση, έρχομαι γραφείο και γράφω ένα ρεπορτάζ στο οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγα ότι η Ιατροδικαστική είναι μια διαλυμένη υπηρεσία. Διαπιστώνω ότι αυτά κατάλαβαν από τη συζήτηση και έγραψαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι των ΜΜΕ. Τις επόμενες ημέρες παρακολουθώ και πάλι να λέγονται τα ίδια να επαναλαμβάνονται οι ίδιες ατάκες, και ύστερα από 4-5 ημέρες το θέμα ξεχάστηκε.
Έρχεται η επόμενη Πέμπτη, ξανά συνεδρίαση της Επιτροπής Υγείας και συζητούν για ένα άλλο, άσχετο θέμα. Παίρνουν δυο - τρεις εβδομάδες, συζητούν άλλα θέματα και κάπου κάπως πάνω σε μια συζήτηση στους διαδρόμους με έναν βουλευτή, τον ρωτώ η αφελής πότε θα συζητήσουν ξανά το θέμα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, αν θα φέρουν μέσα το Υπουργείο Υγείας να τους «ανακρίνουν», να μάθουν ποιες είναι αυτές οι ριζικές αλλαγές που προωθούν. Ο βουλευτής, τον οποίο δεν θα ήθελα να κατονομάσω, θα πω απλά ότι τώρα δεν συμμετέχει στην Επιτροπή, γυρνά, με κοιτά και γελά με ένα ειρωνικότατο ύφος και στη συνέχεια φεύγει χωρίς να πει κάτι.
Ο συγκεκριμένος πολιτικός, στις δηλώσεις του στα ΜΜΕ μετά τη συνεδρίαση για του ιατροδικαστές, είχε πει, με λίγο διαφορετικό λεκτικό, τα ίδια που μας είπε και προχθές ο υπουργός Υγείας και δήλωνε ότι είναι αποφασισμένοι, Βουλή, Υπουργείο Υγείας και λοιποί, να «βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο» και να φέρουν τα πάνω-κάτω στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία κ.λπ. κ.λπ.
Και ερωτώ: Πώς μπορώ εγώ να πιστέψω τώρα ότι αυτή τη φορά θα γίνουν όντως ριζικές αλλαγές στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία, η οποία, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και ούτε θα είναι ποτέ στις προτεραιότητες του Υπουργείου Υγείας;
