Αλήθεια, είναι κάποιος στην Κύπρο που έχει σοκαριστεί με όσα ακούγονται για τις οφειλές των ποδοσφαιρικών σωματείων; Και ας το πάμε και πιο γενικά. Είναι κάποιος που πραγματικά μένει άναυδος σε αυτόν τον τόπο πως εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά σε επιχειρήσεις που έχουν άμεση σχέση με τον κόσμο, βλέπε ψηφοφόρους, όπως είναι το δημοφιλέστερο λαϊκό θέαμα σε αυτόν τον τόπο, το ποδόσφαιρο; Οι οφειλές των σωματείων δεν μας προέκυψαν ξαφνικά και η Πολιτεία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Το Τμήμα Φορολογίας ετοιμάζει τα κατηγορητήρια και καλά κάνει. Είναι, αν μη τι άλλο, ένας μοχλός πίεσης που οφείλει η εκάστοτε κυβέρνηση να τραβά, ώστε να μην φτάνουμε στο άλλο άκρο της απόλυτης κοροϊδίας. Γιατί στην ουσία, αυτό συζητάμε: Εκείνη τη λεπτή γραμμή, ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο τα σωματεία να ζητούν από την Πολιτεία και τα ρέστα για την ύπαρξή τους, επειδή απλά έχουν φανατικούς οπαδούς οι ομάδες τους! Αν πραγματικά φτάσουμε στο σημείο να πληρωθούν τα 36 εκατομμύρια ή αποκλείσουν τις ομάδες από ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τότε θα μιλάμε για τη μοναδική κυβέρνηση στην Ευρώπη που τα τελευταία 50 χρόνια που έχει καταφέρει να σφίξει τα λουριά στο δημοφιλέστερο άθλημα, το ποδόσφαιρο. Αλλά σε μια εποχή που η δημοτικότητα του Χριστοδουλίδη είναι στα τάρταρα, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ενδεχομένως είναι να τα βάλει με τον κόσμο που αγαπάει το ποδόσφαιρο.
Μέχρι στιγμής, το όλο σκηνικό δείχνει πιο στημένο και από αγώνα ποδοσφαίρου αγροτικού πρωταθλήματος. Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί «τα βάζω με το σύστημα», σε μια εποχή που υπάρχει γκρίνια από τον κόσμο και η κυβέρνηση έχει επιδοθεί παράλληλα σε επιδοματική πολιτική. Είναι μια εύκολη στρατηγική πολιτικής, αφού τα βάζεις με τους ισχυρούς του τόπου και δεν χάνεις ποτέ, αν ξέρεις, όπως λέει και ο Μακιαβέλι πως όποιος αναλαμβάνει την εξουσία πρέπει να είναι έτοιμος να προβεί σε αλλαγές και να προσαρμόσει τη στρατηγική του ανάλογα με τις περιστάσεις. Δηλαδή, αν δεν πληρώσουν θα είναι ο τύπος που πάλεψε κόντρα στα σωματεία έχοντας την εύνοια του λαού. Αν τα καταφέρει, θα μετατραπεί στον απόλυτο ηγέτη κατά τη μακιαβελική θεωρία. Στον Ηγεμόνα ο Μακιαβέλι λέει ακόμη πως η πιο ασφαλής πορεία είναι να αποφεύγεις την αβεβαιότητα και να ακολουθείς τον δρόμο της ευκολίας. Στην πολιτική, το ποδόσφαιρο μπορεί να παρέχει έναν ασφαλή και προβλέψιμο τρόπο για να κινητοποιήσει τον κόσμο. Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι η επιτυχία μιας ομάδας ή η ενθουσιώδης υποστήριξη από τους φιλάθλους μπορούν να τους εξασφαλίσουν δημοφιλή στήριξη, μειώνοντας την πολιτική αβεβαιότητα. Και δεν θα χαραμίσει κάποιος πολιτικός την επιβίωσή του για 35 εκατομμύρια. Ειδικά, αν μιλάμε για την Κύπρο που όλοι γνωριζόμαστε και γνωρίζουμε πως τα περισσότερα κόμματα και πολιτικοί είχαν έμμεση ή άμεση εμπλοκή ή και ευθύνη σε αυτές τις οφειλές. Με ποιους θα τα βάλουν λοιπόν; Με τους εαυτούς τους; Το σύστημα εξάρτησης ποδοσφαίρου και πολιτικής έχει στηθεί σταυροβελονιά σε αυτόν τον τόπο που δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεμπλέξει. Και αλήθεια, αν είσαι οπαδός μιας ομάδας που χρωστάει, θα κατέβεις στους δρόμους κόντρα στην κυβέρνηση επειδή δεν πληρώνει η ομάδα σου τις οφειλές της;
