Sevgul Uludag
Τηλ: 99966518
Ένας από τους καλούς μου αναγνώστες, ένας Ελληνοκύπριος με μεγάλη καρδιά που μας βοηθάει εθελοντικά να βρούμε πληροφορίες σχετικά με τους πιθανούς τόπους ταφής των «αγνοουμένων», έχει νέες πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές αφορούν κάποιους πιθανούς τόπους ταφής στα Λατσιά και μεταξύ των χωριών Κόσιη και Λύμπια. Μοιράζεται μαζί μου τις πληροφορίες αυτές και παίρνω τη συγκατάθεσή του για να συναντηθεί με τους υπεύθυνους ερευνών στην Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων. Έτσι κανονίζω να έρθει στις 4 Δεκεμβρίου 2024, Τετάρτη πρωί και να συναντήσει εμένα και κάποιους λειτουργούς της ΔΕΑ ώστε να μοιραστεί αυτά που γνωρίζει, με σκοπό να εμβαθύνουν τις έρευνες και να δουν τι θα προκύψει από τις πολύτιμες πληροφορίες που παρέχει εθελοντικά, ως ανθρωπιστική πράξη.
Πάμε για να τον συναντήσουμε μαζί με τη Yaghmur Erbolay, τη συντονίστρια Ερευνών του Τουρκοκυπριακού Γραφείου της ΔΕΑ, τον Ahmet Esnaf, έναν από τους ερευνητές της ΔΕΑ και την Αγγελική Ανθούση που είναι η συντονίστρια Ερευνών του Ελληνοκυπριακού Γραφείου της ΔΕΑ. Έχουν μια λεπτομερή συζήτηση με τον αναγνώστη μου και υπόσχονται ότι αφού ολοκληρώσουν τις δικές τους έρευνες γι' αυτά που τους λέει, θα κανονίσουν να πάμε να επισκεφτούμε τους πιθανούς τόπους ταφής για τους οποίους μας ενημερώνει. Μου έστειλε επίσης κάποιες φωτογραφίες, έτσι μοιράζομαι αυτές τις φωτογραφίες των πιθανών τόπων ταφής με τη Yaghmur, τον Ahmet και την Αγγελική. Τώρα θα περιμένουμε να μας τηλεφωνήσουν από τη ΔΕΑ και να κανονίσουμε να πάμε να επισκεφτούμε αυτούς τους πιθανούς τόπους ταφής.
Ένα πηγάδι στα Λατσιά
Πριν από χρόνια με τις υποδείξεις μας, ο αναγνώστης που μας βοηθά χρόνια, είχε δώσει στους λειτουργούς της ΔΕΑ όλες τις πληροφορίες για έναν άλλο πιθανό τόπο ταφής στην περιοχή της Λακατάμιας, «Το πηγάδι του Μαγκλή». Όταν μου έστειλε τις φωτογραφίες των δύο πιθανών τόπων ταφής, έγραψε τα ακόλουθα: «Αυτό θα μπορούσε να είναι ο πιθανός τόπος ταφής κάποιων Τουρκοκυπρίων που σκοτώθηκαν στα Λατσιά το 1963-64. Πρόκειται για ένα σημείο που απέχει περίπου 100 μέτρα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Απέχει 60 μέτρα από τον δρόμο που περνά κοντά στο ινστιτούτο, προς το Ολυμπιακό σκοπευτήριο. Η περιοχή αυτή λέγεται Αναφάνια. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν δέντρα ή οτιδήποτε άλλο εκεί, ήταν μόνο παλλούρες (θάμνοι). Ίσως υπήρχε μια ελιά». Σύμφωνα με τον αναγνώστη μας, κάποιοι Τουρκοκύπριοι μπορεί να έχουν θαφτεί σε αυτή την περιοχή.
Μεταξύ Κόσιης και Λυμπιών
Ο αναγνώστης, είχε στείλει άλλες δύο φωτογραφίες από έναν πιθανό τόπο ταφής ανάμεσα στην Κόσιη και τα Λύμπια. Λέει ότι σε αυτή την περιοχή υπάρχει ένα πηγάδι και ότι είχε ανακαλύψει ότι δύο Τουρκοκύπριοι «αγνοούμενοι» από το 1963-64 είχαν σκοτωθεί και μπορεί να είχαν θαφτεί σε αυτό το πηγάδι. Λέει ότι αυτοί οι δύο Τουρκοκύπριοι ήταν νεαροί και είχαν πάει από τον Κοτσιάτη στη Νήσου για να αγοράσουν τσιγάρα. Τους έπιασαν και τους σκότωσαν και από τότε είναι «αγνοούμενοι». Ασχολήθηκα με την ιστορία αυτών των δύο νέων από τον Κοτσιατή που είχαν πάει να αγοράσουν τσιγάρα και έγιναν «αγνοούμενοι». Είχαν πάει το πρωί της 25ης Δεκεμβρίου 1963 από τον Κοτσιάτη στη Νήσου με τα ποδήλατά τους και υπήρχαν φήμες ότι ένας αστυνομικός από τον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωριού και ένας άλλος Ελληνοκύπριος τους είχαν απαγάγει στον δρόμο αυτόν.
Ένας από αυτούς τους νέους ήταν ο Djemal Mustafa, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με την Ayshe από τον Άγιο Σωζόμενο - επρόκειτο να παντρευτούν και εκείνη ήταν δύο μηνών έγκυος, έχτιζαν ένα νέο σπίτι στον Κοτσιάτη, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να κατοικήσουν στο νέο σπίτι, αφού έπιασαν τον Djemal και «εξαφανίστηκε» και η Ayshe έμεινε μόνη της. Ο Djemal Mustafa δούλευε στα χωράφια και πήγαινε και στον Άγιο Σωζόμενο για να φροντίζει τα ζώα τους εκεί. Αυτή, όπως και κάποιοι άλλοι από τον Κοτσιατή, έμαθαν ότι ο αρραβωνιαστικός της απήχθη στο οδόφραγμα που είχε στηθεί στην είσοδο της Νήσου και «εξαφανίστηκε». Ο Djemal Mustafa ήταν τότε μόλις 21 χρονών. Ο άλλος νέος, που ήταν μόλις 19 χρονών και «εξαφανίστηκε» μαζί με τον Djemal Mustafa, ήταν ο Huseyin Ibrahim. Ήταν ταπετσιέρης. Ήταν ανύπαντρος.
Ο Hasan Djengiz από τη Νήσου πήρε επτά κυνηγετικά όπλα Τουρκοκυπρίων από τη Νήσου και τα παρέδωσε στην ελληνοκυπριακή Αστυνομία του Αστυνομικού Σταθμού Πέρα Χωριού, μεταξύ των οποίων και το δικό του κυνηγετικό όπλο, αφού η ελληνοκυπριακή Αστυνομία τους είπε ότι αν δεν παραδώσουν τα κυνηγετικά τους όπλα, θα τους πυροβολήσουν. Λίγες μέρες μετά την «εξαφάνιση» του Djemal Mustafa, ένας Ελληνοκύπριος από το Πέρα Χωριό είχε έρθει να δει τον Hasan Djengiz και του είπε ότι είχαν ακούσει ότι κάποιοι Τουρκοκύπριοι νέοι θα απάγονταν από κάποιους Ελληνοκύπριους από το Πέρα Χωριό και του είπαν να στείλει τους νέους μακριά για την ασφάλειά τους. Μια βδομάδα μετά από αυτό το γεγονός, ο ίδιος, καθώς και οι άλλοι Τουρκοκύπριοι από τη Νήσου έφυγαν από το χωριό φοβούμενοι για τη ζωή τους και κατέφυγαν στη Λουρουτζίνα. Από τις 25 Δεκεμβρίου 1963, δηλαδή 61 χρόνια μετά, ακόμα ψάχνουμε για τον τόπο ταφής τους. Αν γνωρίζετε κάτι, παρακαλώ μοιραστείτε το μαζί μου ή με τη ΔΕΑ, επώνυμα ή ανώνυμα, ώστε να κλείσουμε αυτές τις πληγές.
Έξω από το Τσέρι
Ο αναγνώστης έχει περισσότερες πληροφορίες για 5 άτομα που απήχθησαν από ένα λεωφορείο. Το λεωφορείο αυτό είχε έρθει από την Πάφο στη Λευκωσία και επέστρεφε και από τότε δεν υπάρχει κανένα «νέο» για την τύχη αυτών των ατόμων. Σύμφωνα με τον αναγνώστη, πήραν τους επιβαίνοντες από το λεωφορείο, τους σκότωσαν και τους έθαψαν στην περιοχή Κανναούρες στο Τσέρι. Πριν από χρόνια μαζί με έναν άλλο Ελληνοκύπριο αναγνώστη μου είχαμε δείξει στη ΔΕΑ την περιοχή αυτή. Και αυτός μας είχε πει ότι τους απαχθέντες από το λεωφορείο τους πήραν σε αυτή την περιοχή, τους σκότωσαν και τους έθαψαν εκεί.
«Το πηγάδι του Μαγκλή»
Σύμφωνα με τον Ελληνοκύπριο αναγνώστη μου κάποιοι Τουρκοκύπριοι που απήχθησαν από την περιοχή της Ομορφίτας είχαν θαφτεί στο πηγάδι του Μαγκλή. Δεν γνωρίζουμε όμως σε ποιο σημείο αυτού του πηγαδιού. Θα το εκτιμούσαμε αν κάποιος που γνωρίζει μπορεί να βοηθήσει τη ΔΕΑ. Μετά από λίγες μέρες, ο αναγνώστης μου επικοινωνεί ξανά μαζί μου και μου γράφει ένα σημείωμα για τα αυτοκίνητα των Τουρκοκυπρίων που είχαν κλαπεί. Λέει ότι τη μέρα που συναντηθήκαμε είχε ξεχάσει να μας πει για τα αυτοκίνητα. Και λέει:
«Ξέχασα να σου πω ότι τα αυτοκίνητα ήταν στην περιοχή των Λατσιών, κοντά στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Στην περιοχή Αναφάνια, Ήταν 200 μέτρα πιο μακριά από τον πιθανό τόπο ταφής των Τουρκοκυπρίων. Προς το φαράγγι της Κακκαρίστρας. Θυμούμαι ότι υπήρχε ένα αυτοκίνητο πεταμένο μέσα στο φαράγγι. Ήταν το αυτοκίνητο αυτών που σκότωσαν. Επίσης πιο πάνω, περίπου 500 μέτρα από εκεί, υπήρχε ακόμα ένα αυτοκίνητο πεταμένο στο φαράγγι που ανήκε σε κάποιους δολοφονηθέντες Τουρκοκύπριους. Αυτά τα οχήματα ήταν εκεί για χρόνια. Όμως τα απομάκρυναν πριν από χρόνια γιατί μπήκε στο πρόγραμμα Natura λόγω της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ».
____________
Βοηθώντας τις έρευνες
Ευχαριστώ τον αναγνώστη αυτόν που μοιράστηκε τις πληροφορίες του μαζί μου και με τη ΔΕΑ και καλώ όσους έχουν περισσότερες πληροφορίες να επικοινωνήσουν μαζί μας για να εμβαθύνουμε τις έρευνες και να βοηθήσουμε τους συγγενείς αυτών που «αγνοούνται» εδώ και δεκαετίες. Δεν υπάρχει «τουρκικός» πόνος, δεν υπάρχει «ελληνικός» πόνος - μόνο ανθρώπινος πόνος. Ας επουλώσουμε τις πληγές μας για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο μέλλον μαζί.
