> σημειώσεις
Το 2024 μας αφήνει και πλέον έχουμε υποδεχθεί το 2025. Για άλλους με καλές αναμνήσεις και για άλλους μια χρονιά που έπρεπε να φύγει άμεσα. Λένε πως η αρχή του χρόνου είναι ένα καλό ορόσημο για να θέτεις στόχους ενόψει της χρονιάς που έρχεται. Προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν τόσο πολύ σε αυτή την πρακτική, αν όμως κάποιους ανθρώπους τους βοηθά, μπορεί να είναι μία αποτελεσματική λύση. Για μένα, όμως, είναι απλά μία ημερολογιακή αλλαγή που, ναι μεν σηματοδοτεί τον καινούργιο χρόνο, στην πράξη όμως δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά, εκτός και αν οι ίδιοι το θελήσουμε.
Το 2024 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από το δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου και του λαού της τον Ιουλίου του ’74. Αφού περάσαμε και το ψυχολογικό ορόσημο των 50 χρόνων συνεχίζουμε τον μακροχρόνιο αγώνα για να χαρίσουμε τη μισή μας πατρίδα στους κατακτητές, αγνοώντας ότι, όσα δεν λύνουν οι συμφωνίες, οι συνομιλίες και τα δημοψηφίσματα, τα λύνει ο χρόνος. Δεν παραδειγματιζόμαστε καθόλου από τι συμβαίνει στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη ή στον Λίβανο, θεωρώντας ότι έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένουμε, ή καλύτερα… τη σιγουριά του αβέβαιου status quo. Το μόνο που μας έμεινε είναι το διεθνές δίκαιο, αλλά και εκείνο όποτε μας βολεύει, αφού γίναμε και το παγκόσμιο παράδειγμα κατεχόμενης χώρας που τάχθηκε στην πλευρά του κατακτητή, την ώρα που ζητά εφαρμογή του διεθνές δικαίου ή έχουμε και ορισμένους που διαλέγουν κατακτητές α λα καρτ, η καλή Ρωσία και το κακό Ισραήλ ή το ανάποδο. Ακόμα και για το ίδιο το Κυπριακό, ψάχνουμε να βρούμε σωτήρες σε εκείνους που μας πρόδωσαν το ’74.
Στα εσωτερικά, τα ίδια. Ακόμα μια χρονιά γεμάτη λύσεις α λα κυπριακά σε όλα τα μεγάλα ζητήματα του τόπου. Κάναμε μεταρρύθμιση στην ΤΑ που έξι μήνες μετά ακόμα προσπαθεί να λειτουργήσει, και ας δώσαμε παράταση δύο χρόνια προηγουμένως. Στη Βουλή, λίγο - πολύ συνεχίζουν να συζητούν τα ίδια θέματα τις περισσότερες φορές και χωρίς ουσία, με κάμποσο λαϊκισμό για όσους τον αγοράζουν. Στο 2024 γνωρίσαμε όλοι τους Αββακούμ, μάθαμε για το εκκλησιαστικό δίκαιο, τα δήθεν θαύματα, ενώ αδιαμφισβήτητα εκείνο το «έξωωω» στοιχειώνει τα αφτιά μας και είναι μακράν η πιο viral στιγμή του 2024. Το 2024 είδαμε σε επανάληψη και την κωμωδία που λέγεται κυπριακό ποδόσφαιρο με τη βία εντός και εκτός γηπέδων, ενώ όλοι μαζί βάλαμε «σιέριν πούγκαν» για να σωθούν οι ποδοσφαιρικές εταιρείες των εκατομμυριούχων ποδοσφαιρικών μας παραγόντων. Μάθαμε, επίσης, για τους αερόσακους takata, άσχετο αν σε άλλες χώρες έλυσαν το θέμα εδώ και πέντε χρόνια, αλλά και τις κάμερες στους δρόμους ψάχνοντας τη μεγαλύτερη παγίδα.
Για άλλη μια χρονιά η κατάσταση με τα αποθέματα νερού παραμένει τραγική και ας πλημμυρίζουν οι πόλεις μας κάθε φορά που ρίχνει πέντε σταγόνες βροχής, σχήμα και πάλι οξύμωρο αλλά καθαρά κυπριακό. Σφραγίσαμε κάθε σπιθαμή γης στο όνομα της ανάπτυξης, ενώ στα χωράφια μας, αντί να καλλιεργούμε πλέον λαχανικά και φρούτα, καλλιεργούμε φωτοβολταϊκά πάρκα και μεμονωμένες κατοικίες. Και αν ήταν να πέσει η τιμή του ηλεκτρισμού μέσω τούτου… κάθε άλλο. Αυξάνεται συνεχώς και περιμένουμε τον «Προμηθέα» να μας λύσει ή να δημιουργήσει νέα προβλήματα με Κινέζους ή άλλους διεθνείς παίκτες της περιοχής μας, την ώρα που το φυσικό μας αέριο «ξεκουράζεται» στον βυθό της θάλασσας, προστατευόμενο από τα μεγάλα συμφέροντα που μας περιβάλλουν.
Ξεκινώντας το κείμενο αυτό δεν ήθελα να προκύψει ένας απολογισμός για το 2024, αλλά, μάλλον δεν τα κατάφερα. Σίγουρα ξέχασα κάτι, είναι και τόσα πολλά που θέλεις τόμους να τα γράψεις. Έρχεται όμως το 2025 που προβλέπω πως θα μας αποζημιώσει για όλα όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε το 2024. Ξανά με μικρό καλάθι και χαμηλές προσδοκίες, τουλάχιστον να είναι ομαλή η προσγείωση.
