Όλα έγιναν λίγο πριν φτάσουμε Χριστούγεννα. Και αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά για τη Ζιζέλ Πελικό, τη γυναίκα που στάθηκε μπροστά και δέχθηκε να ακούσει όλος ο κόσμος για το τι έκανε ο σύζυγός της. Την Παρασκευή αναζητώντας τις φωτογραφίες για το θέμα που δημοσιεύουμε σήμερα στο κυριακάτικο φύλο, κοιτούσα το βλέμμα της. Δεν κρυβόταν. Δεν έκανε καμία κίνηση για να κρυφτεί. Ούτε την ώρα που τη φωτογράφιζαν στον δρόμο ούτε στη δίκη. Στάθηκε στο ύψος της και αντιμετώπισε κατάματα αυτό που της συνέβαινε τόσα χρόνια.
Αφού ανακάλυψε ότι ο σύζυγός της τη νάρκωνε και την πρόσφερε στο διαδίκτυο σε αγνώστους για να έρθουν και να τη βιάσουν ενώ ήταν αναίσθητη, η Ζιζέλ εγκατέλειψε το σπίτι της, τον γάμο της και την ιστορία που είχε πει στον εαυτό της για τη ζωή της και πέρασε κάποιο διάστημα στην απομόνωση. Όταν βγήκε, πήρε δύο βασικές αποφάσεις που τη μεταμόρφωσαν σε φεμινιστική ηρωίδα. Η καταδίκη των βιαστών της και του συζύγου που τους ενορχήστρωσε αποτελεί ένα είδος δικαιοσύνης (παρά το γεγονός ότι ορισμένες από τις ποινές τους φαίνονται σοκαριστικά μικρές), αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν λάβει χώρα στο πλαίσιο της ίδιας παλιάς ιστορίας: της ντροπής, της κατηγορίας και του εκφοβισμού μιας γυναίκας στο δικαστήριο. Έσπασε αυτή την ιστορία και έγραψε αντ' αυτής τη δική της.
Σε κανένα σημείο δεν αισθάνθηκε την ντροπή. Η άρνηση της Ζιζέλ από τους βιαστές της είναι η άρνηση της βίας που ασκείται σε κάθε γυναίκα, σε όλους μας. Βαθιά μέσα στις συνυφασμένες ψυχές μας, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η κοινωνία θα ανταποκριθεί στην πρόκληση που έθεσε η υπεράνθρωπη αποφασιστικότητά της.
Μια γυναίκα λοιπόν από μια μικρή πόλη, κατάφερε με τις πράξεις της να μετατραπεί σε σύμβολο για τις γυναίκες εκείνες που φοβούνται και ντρέπονται.
Σε μια εποχή που ο Τραμπ βγαίνει ξανά στην εξουσία και κουνά το δάχτυλο, φαίνεται πως υπάρχουν γυναίκες όπως η Πελικό που στέκει αγέρωχη και βλέπει κατάματα τον άνθρωπο που της έκανε τη ζωή μαρτύριο, καθώς αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται για τις πράξεις του, όχι αυτή που τις έζησε. Και αυτή είναι η ουσία για μια υπόθεση.
Δεν κούνησε το δάχτυλο και έδειξε με την ψυχή της πως μπορεί να σταθεί απέναντι στον βιαστή της. Αυτό είναι ένα μάθημα για όλους. Ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν μάθει να κάνουν διακηρύξεις, να διαδηλώνουν, να στέκονται μπροστάρηδες για να φανούν παρά να φανούν αυτά που πρέπει και οφείλουν να πρεσβεύουν.
