Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν για να προσφέρουμε στους νέους μας τα κατάλληλα ερεθίσματα που θα ανοίξουν λεωφόρους για τον αγώνα τον καλό. Δυστυχώς, πιστεύω ότι δεν ακολουθούμε την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση για να τους προστατεύσουμε από τις παγίδες που υπάρχουν και εγκλωβίζουν την πορεία τους προς το φως. Ένα παράδειγμα για το τι μπορούμε να καταφέρουμε με τα κατάλληλα ερεθίσματα, μας δίνει η συμμετοχή 300 περίπου παιδιών τα οποία μετέχουν στο πρόγραμμα «young cities – νεανικές πόλεις» προτείνοντας διάφορες εισηγήσεις και λαμβάνοντας μέρος στην υλοποίησή τους για ομορφότερες πόλεις. Όσον αφορά την ψηφιακή επανάσταση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει προσφέρει ανεκτίμητη βοήθεια στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στην ιατρική και σε άλλους τόσους τομείς. Δυστυχώς υπάρχουν και τα μειονεκτήματα με ορισμένα μέσα τεχνολογίας σε σχέση με τους νέους μας. Είναι με δέος που παρακολουθούμε κυρίως τους εφήβους εξοπλισμένους με ipad, internet, twitter και πάει λέγοντας να συναθροίζονται σε καφέ ή άλλους χώρους απορροφημένοι μετά τα πιο πάνω αναφερθέντα τεχνολογικά μέσα χωρίς να τους ενδιαφέρει το περιβάλλον τους. Καταντούν μουγγοί χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος για συζήτηση και πού να τολμήσω να πω σοβαρή συζήτηση. Και όταν αποφασίσουν να πουν δυο κουβέντες, κάποιος αντιλαμβάνεται ότι βρίσκονται απογειωμένοι σ’ άλλους κόσμους, σε κόσμους αυταπάτης για όνειρα απροσγείωτα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόμουν μάρτυρας οραματισμών χωρίς ουσία, με λόγια και φανφάρες για λόγους εντυπωσιασμού, που απώτερος σκοπός ήταν να γεμίσει το υπαρξιακό κενό. Διερωτήθηκα πραγματικά τι να φταίει γι’ αυτή την επιφανειακή αντιμετώπιση καταστάσεων από τους νέους μακριά από την αλήθεια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα θέματα συζήτησης περιστρέφονται γύρω από τα γαργαλιστικά νέα στο internet και σε άλλους τεχνολογικούς εξοπλισμούς. Σπάνια θα ακούσεις τον νέο να ασχολείται με πνευματικές αξίες – αν απεγκλωβιστεί από τα twitter και internet που χειροτερεύουν την κατάσταση. Βέβαια, γνωρίζοντας ότι το σχολείο δεν στοχεύει σε πνευματικές αξίες- γίνονται αξιόλογες προσπάθειες από την υπουργό για σοβαρές αλλαγές για το καλύτερο – αλλά σε δημιουργία exam factories, – δεν μας ξενίζει η προαναφερθείσα στάση των νέων μας. Πού καιρός για συζητήσεις περί λογοτεχνικών πονημάτων που μας ανεβάζουν πνευματικά. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή… δεν έχουν καμία σχέση με τις αναζητήσεις μας στη ζωή… δεν έχουν καμία σχέση με τους οραματισμούς μας και τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Η πλύση εγκεφάλου από το internet και τα fake news τους έχουν αποπροσανατολίσει και σκλαβώσει.
Τι να πούμε για το μικρότερο κύτταρο της κοινωνίας που λέγεται οικογένεια και έχει χαθεί στον υλιστικό κυκεώνα των καιρών, με αποτέλεσμα το άγχος να εκτοξεύεται στα ύψη και το ηθικό στο ναδίρ; Πώς μπορεί ο νέος να μην ξεστρατίσει, όταν το κάστρο του έχει αλωθεί «εκ των έσω» με τα κανάλια της επικοινωνίας ολοκληρωτικά μπλοκαρισμένα; Γονείς κουρασμένοι και καταπονημένοι από το δυσβάστακτο φορτίο των υπερωριών, αγωνίζονται για επιβίωση μέσα στην ανταγωνιστική κοινωνία. Με τέτοιες συνθήκες είναι σίγουρο ότι η πνευματική διαπαιδαγώγηση στο σπίτι πάσχει σοβαρά. Τώρα, όσον αφορά την κοινωνία – τραγική μάρτυρας των αναρίθμητων ανομημάτων και της διαφθοράς – κοχλάζει με αγανάκτηση και θυμό για την ανικανότητα και αφέλεια του ΠτΔ, του οποίου η δημοφιλία βρίσκεται στον πάτο έχοντας, δυστυχώς, αποδείξει ότι δεν γεμίζει τον προεδρικό θώκο. Το τελευταίο του ατόπημα σχετίζεται με τη γελοία ανακίνηση της εισδοχής της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, κάτι ανέφικτο. Ευτυχώς ο ΥΠΕΞ Κόμπος, κατά παρασάγγας ποιο νούσιμος, διακριτικά έβαλε αυτόν και τα πράγματα στη θέση τους. Ο Κύπριος πολίτης έχασε κάθε ενδιαφέρον για τα κοινά και παλεύει για την επιβίωση χωρίς καμιά σχέση με την αγωγή των νέων μας προσφέροντας ένα τρανταχτό παράδειγμα αδιαφορίας.
Τελειώνω με την ελπίδα ότι δεν θα μείνουμε στο φταίξιμό μας και στις πικρές διαπιστώσεις μας, αλλά θα αγωνιστούμε σαν σχολείο, οικογένεια και κοινωνία για την παροχή αληθινών ερεθισμάτων στους εφήβους μας. Είμαι σίγουρος ότι ευκαιρίες χρειάζονται οι νέοι μας πάνω σε οργανωμένη βάση για να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους και να προσφέρουν αυτά που μπορούν στην κοινωνία και την πατρίδα τους. Σίγουρα μπορούν, ας τους δώσουμε την ευκαιρία για προσγείωση πριν την απογείωση για τα ωραία. Τότε μόνο θα μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την ανεκτίμητη προσφορά μας στη νέα γενιά για να καταστήσουμε ικανούς τους μελλοντικούς μας ηγέτες να οδηγήσουν μια επανενωμένη πατρίδα σε ένα καλύτερο μέλλον.
* ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
