Κι εκεί που την επικαιρότητα απασχολούσαν τα αδιέξοδα στους κοινωνικο-οικονομικούς τομείς της ξενοδοχειακής βιομηχανίας, του έτοιμου σκυροδέματος και η διαφορά γιατρών και ΟΚΥπΥ, και την ίδια ώρα η συζήτηση για το Κυπριακό εστιαζόταν στην επικείμενη(;) πενταμερή, προέκυψε θέμα ΝΑΤΟ. Έτσι ξαφνικά και αναίτια μάς είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τις συζητήσεις με ΗΠΑ στα πλαίσια του στρατιωτικού διαλόγου, αποκαλύπτοντας τον απώτερο στόχο και σκοπό. Πρόκειται για ένα θέμα που από καιρού εις καιρόν απασχολεί την κυπριακή πολιτική ζωή και δεν είναι φαινόμενο σημερινό.
Και βγήκαν τα μαχαίρια από τα θηκάρια. Για το «προτεκτοράτο» στο οποίο σύρεται η Κύπρος, για τους «κοντόφθαλμους και μονόχνωτους» που είναι «στη λάθος πλευρά της Ιστορίας» και άλλα πολλά.
Η παροιμία βέβαια, «λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο», ταιριάζει γάντι. Ρωτήσαμε το ΝΑΤΟ και μας θέλει; Είναι έτοιμο το ΝΑΤΟ να εντάξει στους κόλπους του μια χώρα με άλυτο το εθνικό της ζήτημα; Και όσοι επικαλούνται την ένταξη στην ΕΕ το κάνουν μόνο για να ελαχιστοποιούν τις ανησυχίες και την καχυποψία. Είμαστε η Σουηδία ή η Φινλανδία, για τις οποίες πάλεψε το ΝΑΤΟ να εντάξει; Και τα έβαλε με την Τουρκία; Μια Τουρκία που δεν δέχεται ούτε να ακούσει, πόσω μάλλον να συζητήσει νατοϊκή προοπτική της Κύπρου.
Το ερώτημα είναι ένα. Και σε αυτό καλείται ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης να απαντήσει. Με ποιους συζήτησε θέμα ΝΑΤΟ; Με τους υπουργούς του; Μα ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο υπουργός των Εξωτερικών, το έκανε σαφές: «Είναι εύκολο κάποιος να βάζει συνθήματα είτε υπέρ είτε κατά του ΝΑΤΟ και συνθήματα που διαχρονικά ακούγονται στην κυπριακή πολιτική σκηνή. Ωστόσο, η μετάβαση από το σύνθημα στην προσπάθεια υλοποίησης της ιδέας έχει τεράστια απόσταση». Στην Κύπρο, είπε ο Κωνσταντίνος Κόμπος, συνήθως βάζουμε πρώτα το αποτέλεσμα και «υπάρχει η εντύπωση ότι αύριο, μεθαύριο θα πάμε επίσημα να υποβάλουμε την αίτηση (για ένταξη στο ΝΑΤΟ) και αυτό αγνοεί την πραγματικότητα». Ποιος έδωσε το έναυσμα στην προκειμένη περίπτωση; Μα ο πολιτικός του προϊστάμενος. Και καταλήγει ο κ. Κόμπος: «Η δημόσια συζήτηση επί της κατάληξης και της πολιτικής πτυχής, θεωρώ, είναι πρόωρη. Δεν βλάπτει να γίνεται, αλλά δεν μπορεί να την κάνει το κράτος και δεν μπορούμε εμείς να καθήσουμε να εξηγήσουμε τη χρονική στιγμή, τον συσχετισμό δυνάμεων, πότε μπορεί να το σκεφτόμαστε και τι περιμένουμε να δούμε».
Ούτε και τα κόμματα της συγκυβέρνησης είχαν ιδέα, αν κρίνουμε από τοποθετήσεις των Νικόλα Παπαδόπουλου ή Μάριου Καρογιάν.
Άρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήξερε τι έκανε. Έριξε τη βόμβα για να πυροδοτήσει αντιδράσεις που μόνο τον ίδιο ωφελούσαν. Χάιδευε τα αφτιά των ακραίων, προσέγγιζε τον ΔΗΣΥ που τον έχει ανάγκη και εξέθετε, όπως πίστευε, το ΑΚΕΛ. Άρα η κατρακύλα, δημοσκοπικά, κάπου θα έβρισκε ξερολιθιά να σταματήσει.
Αυτός είναι εν ολίγοις ο κ. Χριστοδουλίδης. Κατώτερος των περιστάσεων για άλλη μια φορά.
