Μια δεύτερη δέσμη δράσεων ύψους €50 εκατομμυρίων ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, που στόχο έχει «την αντιμετώπιση των αρνητικών δημογραφικών τάσεων και για συμφιλίωση της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής», όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση.
Παρόλο που όλα τα μέτρα που ανακοινώθηκαν που την κυβέρνηση θα μπορούσε να πει κανείς είναι στη σωστή κατεύθυνση, εκείνο που μας κάνει εντύπωση είναι πως η κυβέρνηση και γενικότερα οι πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες. Κι αυτό γιατί όταν επεκτείνεις τη γονική άδεια, ή καταφέρνεις να δίνεις επιδόματα, απλά χρυσώνεις το χάπι. Δεν λύνεις το δημογραφικό πρόβλημα. Αν έλεγε η κυβέρνηση πως κάνει απλώς ένα μικρό βήμα για στήριξη των οικογενειών με τέκνα, τότε θα ήμασταν μια χαρά.
Το δημογραφικό πρόβλημα δεν είναι θέμα επιδομάτων ή θέμα πόσες μέρες γονικής άδειας παίρνει κάποιος γονιός. Αν και το δεύτερο θα μπορούσε να ενταχθεί στο «σας δίνω χρόνο να κάνετε κι άλλα παιδιά», αλλά με τόσες υποχρεώσεις που θα έχουν οι γονείς στο σπίτι με τα παιδιά που έχουν ήδη, δύσκολα θα μπουν στη διαδικασία.
Το δημογραφικό πρόβλημα στον τόπο μας είναι η υπογεννητικότητα. Ο δείκτης γεννήσεων έχει υποχωρήσει το 2023 στο 1,2%, ενώ μελέτες καταδεικνύουν ότι σε 20 με 25 χρόνια ο πληθυσμός των Ε/Κ στην χώρα θα μειωθεί στο μισό. Και εκεί είναι που θα πρέπει να εστιάσει η κυβέρνηση. Πώς θα πείσουμε και θα πετύχουμε την αύξηση του πληθυσμού, ώστε να μην εξαφανιστούμε από τον χάρτη σαν είδος. Πρακτικά, μέχρι να αποφασίσουμε να λύσουμε το Κυπριακό δεν θα έχουμε Ελληνοκύπριους να απολαμβάνουν τη λύση και την αρμονική συμβίωση που πετύχαμε.
Ανάμεσα στα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση είναι και η μηνιαία οικονομική στήριξη €200 προς τις μητέρες που αποκτούν το πρώτο παιδί πριν από την ηλικία των 30 ετών, για περίοδο 24 μηνών μετά από τον τοκετό. Κι αυτό αποδεικνύει πως η κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει τις πραγματικότητες του σήμερα. Πως ο νέος, σύγχρονος άνθρωπος που βάζει προτεραιότητα την καριέρα του μπορεί να θέλει να αποκτήσει παιδί στα 35, στα 40 του. Το ηλικιακό όριο που βάζει η κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης, όπως κάνει η μάνα στην κόρη /στον γιο. «Αφού κάνατε το πρώτο έχετε χρόνο για το δεύτερο». Πρακτικά, η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται τα δεδομένα του σήμερα, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος μέχρι να αποκατασταθεί, να βρει δουλειά, τον καλό μισθό και την ασφάλεια που θα του δώσουν την άνεση να πάρει έναν καλό μισθό για να πατήσει γερά στα πόδια του και να κάνει ένα παιδί. Ακόμη και αν θεωρήσουμε πως πάει με βάση την αναπαραγωγική ηλικία, δεν είναι όμως άξιος αυτός που αποκτά παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία; Μήπως να του δίναμε μια φριτέζα τουλάχιστον σαν δώρο; Να εκτιμήσουμε ως κράτος που κάνει πράξη το «αυξάνεστε και πληθύνεστε»;
