Η νέα κατάσταση των εν Κύπρω πολιτικών πεπραγμένων με έναν Πρόεδρο ουσιαστικά απών από τα σοβαρά θέματα, με ασπίδα το λαϊκίστικο ήξεις αφήξεις και χωρίς ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον στη μοιρασμένη μας πατρίδα, σημάδεψε την αρχή μιας νέας εποχής η οποία δεν οδήγησε το νησί της Αφροδίτης σε ασφαλές λιμάνι, που δεν είναι άλλο από την επανένωση της πατρίδας μας όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ζουν και θα εργάζονται μαζί αγωνιζόμενοι για το κτίσιμο μιας αληθινά ευημερούσας κοινής πατρίδας για αμφότερες τις κοινότητες. Σίγουρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από όλους για την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού ονείρου με μια ενωμένη πατρίδα, ο στόχος είναι δύσκολος με πολλά εμπόδια και παγίδες καθ’ οδόν. Η εκπλήρωση του πιο πάνω στόχου προϋποθέτει αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κοινοτήτων που δυστυχώς δεν υπάρχει προς το παρόν και είναι εδώ που πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας. Δυστυχώς το ομιχλώδες πολιτικό τοπίο δεν αναμένεται να ξεκαθαρίσει σύντομα. Είναι γι’ αυτό που χρειάζεται πιο μεθοδική συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους για να δείξουμε στον έξω κόσμο ότι η συμβίωσή μας είναι εφικτή αν αφεθούμε να συνομιλήσουμε μέσα σε πνεύμα αλληλοκατανόησης για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση και για τις δύο κοινότητες που σίγουρα εξυπακούει οδυνηρούς συμβιβασμούς χωρίς όμως τάσεις αυτοχειρίας. Σίγουρα και πρέπει να το τονίσουμε εμφαντικά ότι οι επαναπροσεγγιστικές προσπάθειες δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να δώσουν αφορμές για υπόσκαψη του στάτους της Κυπριακής Δημοκρατίας που υπήρξε και το μοναδικό μας στήριγμα κατά τη διάρκεια των 50 χρόνων της ημικατοχής. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είμαστε θύματα μιας βάρβαρης εισβολής και το μόνο που ζητάμε είναι μια δίκαιη λύση, όσο βεβαία μπορεί να γίνει κάτω από τις συνθήκες που δημιούργησε η προδοσία του '74 ανοίγοντας τις κερκόπορτες στον αττίλα, αλλά σίγουρα βιώσιμη επειδή τυχόν υπέρβαση των συμβιβαστικών ορίων θα σημάνει περιπλοκές χειρότερες του Συντάγματος της Ζυρίχης. Και δεν εννοώ τα όρια που θέτουν οι «υπερπατριώτες» εκ του ασφαλούς. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συνύπαρξη με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους επ’ ουδενί λόγω δεν προϋποθέτει τη δημιουργία «κυπριακού έθνους» γιατί τέτοιο έθνος δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει. Ο ελληνισμός που για χιλιετίες έχει επιζήσει σ’ αυτή την πατρίδα θα διαιωνιστεί με τη διατήρηση του πολιτισμού μας, της κουλτούρας μας και των παραδόσεών μας χωρίς όμως σωβινιστικές τάσεις που θα προκαλούν τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους οι οποίοι με τη σειρά τους θα διατηρήσουν τις δικές τους παραδόσεις, πολιτισμό και κουλτούρα. Είμαι σίγουρος ότι ο αλληλοσεβασμός και η αμοιβαία κατανόηση των δύο κοινοτήτων μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για μια ενωμένη ευημερούσα πατρίδα.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η κοινή γνώμη όχι μόνο δεν έχει ενημερωθεί ή επιμορφωθεί, αν θέλετε, επί θεμάτων ομοσπονδίας για τόσα χρόνια, αλλά τολμώ να πω ότι έχει παραπληροφορηθεί για να μην πω εμπαιχθεί ότι η λύση θα μπορούσε να προσεγγίσει τα όρια του ιδανικού. Είναι γι’ αυτό που ο λαός μας έχει περιέλθει σε μια κατάσταση σύγχυσης παρασυρόμενος από πολιτικάντικες σοφιστείες σε ατραπούς που μπορεί να αποδειχθούν ζημιογόνοι για την πατρίδα μας. Είναι λοιπόν, επιτακτικό να ζητήσουμε πίστωση χρόνου πριν φθάσουμε σε συμφωνία επί ενός νέου σχεδίου για να μπορέσει και ο λαός μας να πληροφορηθεί αντικειμενικά τις πρόνοιες αυτού του σχεδίου για να μπορεί ο ίδιος να αποφασίσει για το μέλλον του, αφού αντιληφθεί ότι μια βιώσιμη λύση που αποκλείει την αυτοχειρία, περικλείει και οδυνηρούς συμβιβασμούς που δυστυχώς όπως πολλάκις τονίσαμε με πόνο ψυχής απορρίπτουν, ως επί το πλείστον, αυτοί που υψώνουν σημαίες ψευτοπατριωτισμού εν έτει 2024 παρασύροντας τον λαό σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν στη διχοτόμηση -διχοτομημένο ελληνικό ανεξάρτητο κρατίδιο και ψωμί και ελιά…- Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η πατρίδα μας περνά μια από τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας της και η ενότητα του λαού μας για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που καραδοκούν είναι επιτακτική. Έφθασε πιστεύω η ώρα να παραμεριστούν οι διχόνοιες, για να δώσουν τη θέση τους σ’ έναν ειρηνικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων, για την επίτευξη του στόχου όλων μας που δεν είναι άλλος από μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε με την κατάργηση του «εγώ» και βιώνοντας το «εμείς» τη χάραξη μιας πανεθνικής πολιτικής μέσω της ΔΔΟ προς το ευρωπαϊκό φως για μία ενωμένη πατρίδα.
* Πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
