Γιώργος Κουμουλλής
Αν υποχρεωνόμουνα να συνοψίσω το ρόλο που διαδραμάτισαν οι «μητέρες πατρίδες», τουτέστιν η Ελλάδα και η Τουρκία, στην Ιστορία της Κύπρου από το 1960 όταν γίναμε ανεξάρτητο (;) κράτος, σε μια μόνο λέξη θα έλεγα «καταστροφικός» και θα ένιωθα ότι αυτός ο χαρακτηρισμός είναι μάλλον ήπιος.
Κάτι που ακόμα δεν έχουμε πλήρως συνειδητοποιήσει είναι ότι η τ/κ κοινότητα αυτή τη στιγμή πνέει τα λοίσθια. Δυστυχώς η μη λύση οδηγεί σταθερά στον αφανισμό της. Συνιστά μέγιστη ειρωνεία η θέση της Τουρκίας ότι «επενέβη» στην Κύπρο το 1974 για να σώσει την τ/κ κοινότητα από αφανισμό, όταν η ίδια με τις πράξεις της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον αφανισμό της. Την κραυγή αγωνίας των Τουρκοκυπρίων εξέπεμψε τον περασμένο Αύγουστο ο Τουρκοκύπριος συνδικαλιστής και υποστηρικτής της επαναπροσέγγισης Sener Elcil. Συντελείται, μας είπε αυτός ο τολμηρός συνδικαλιστής, μια συστηματική αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου. Πρόσθεσε δε ότι θα καταβάλει το άπαν των δυνάμεών του να διεθνοποιήσει το όλο θέμα, καλώντας τους Ελληνοκύπριους να στηρίξουν τις προσπάθειές του (βλ. Ozgur Gazete/GTP, Σεπτέμβριος 2024). Ο Elcii επεσήμανε ότι ο πληθυσμός που συνεχίζει να μεταφέρει η Τουρκία στο βόρειο τμήμα του νησιού προκαλεί αλλαγή στη δημογραφική δομή των κατεχομένων και δήλωσε ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνίας προτιμούν να εξετάζουν θέματα όπως η αύξηση της εγκληματικότητας, οι ανεπαρκείς νοσοκομειακές υπηρεσίες, η ρύπανση του περιβάλλοντος και η έλλειψη νερού που προκαλείται από τη μεταφορά του πληθυσμού παρά να εξετάζουν το θέμα αυτό.
Εν περιλήψει, υπάρχουν τρεις λόγοι που οδηγούν την τ/κ κοινότητα στον αφανισμό: Πρώτον, η αθρόα εισροή Τούρκων εποίκων μειώνει συνεχώς το τ/κ ποσοστό του πληθυσμού των κατεχομένων. Δεύτερον, οι μικτοί γάμοι που είναι φυσιολογικό επακόλουθο της ραγδαίας αύξησης των εποίκων. Τρίτον, και ίσως πιο σοβαρό, είναι η στροφή προς την ισλαμική κουλτούρα που καλλιεργεί ο Ερντογάν όπως μαρτυρούν τα πάμπολλα πελώρια τζαμιά που κτίστηκαν τελευταία, ως επίσης και οι θεολόγοι που εισέρρευσαν από την Τουρκία. Η Αγγλοκρατία επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση προσανατολισμών και τακτικών των Τουρκοκυπρίων που ήταν κοσμικοί και επομένως πιο κοντά στη δυτική ιδεολογία - στις αρχές της αυτονομίας, της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η τάση τώρα είναι πολύ διαφορετική αφού το εκπαιδευτικό τους σύστημα εκκολάπτει φανατικούς ισλαμιστές. Κάποιοι θα έχουν σίγουρα δικαίωμα κατοχής διαβατηρίων της ΚΔ αλλά θα συμπεριφέρονται σαν Τούρκοι κι όχι σαν Τουρκοκύπριοι.
Η δική μας «μητέρα πατρίδα» διέπραξε το πιο ειδεχθές έγκλημα στη μακραίωνα Ιστορία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974. Ενώ εμείς αποβλέπαμε στη στοργή της, στη θαλπωρή της, στην ανιδιοτελή αγάπη της, στην αγκαλιά της, εκείνη μας πρόδωσε, εγκαταλείποντάς μας τελικά στο έλεος των φοβερών δαγκανών ενός αδίστακτου θηρίου. Το λεγόμενο προδοτικό πραξικόπημα στην πραγματικότητα ήταν μια εισβολή της Ελλάδας, αλλά όχι με την κλασική έννοια, διότι η Ελλάδα είχε ήδη στρατεύματα στην Κύπρο (την ΕΛΔΥΚ) και έτσι δεν ήταν αναγκαίο να μεταφέρει στρατό εδώ. Αλλά υπήρχε και μια άλλη ιδιαιτερότητα: η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ) αποτελείτο από Ελλαδίτες και ουσιαστικά υπό τις διαταγές της Ελλάδας κι όχι της Κύπρου. Έτσι, χρησιμοποιώντας την ΕΛΔΥΚ και την ΕΦ, η χούντα κατόρθωσε να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση και να διορίσει τον εκλεκτό της Σαμψών, η κυβέρνηση του οποίου ήταν 100% υποτελής σε μια κυβέρνηση άλλου κράτους που είναι το κύριο χαρακτηριστικό των εισβολών. Ίσως αντιταχθεί ότι δεν πρέπει να λέμε «ελληνική» αλλά «χουντική» εισβολή. Η χούντα όμως δεν ξεπρόβαλε από το πουθενά. Ήτανε γέννημα θρέμμα της «μητέρας πατρίδας». Η κυβέρνηση της χούντας ήταν διεθνώς αναγνωρισμένη. Στην Κύπρο δε θεωρείτο από τη συντριπτική πλειοψηφία ως «εθνική κυβέρνηση»! Ντρέπομαι ως Κύπριος που οργανώσεις όπως η ΣΕΚ, η ΟΕΛΜΕΚ, η ΠΟΕΔ υμνολογούσαν νυχθημερόν την πιο κρετινική και ληστρική τυραννία που είχε ποτέ η Ελλάδα και που εξελίχθηκε σε δήμιό μας. Εν ολίγοις, ο ακρωτηριασμός της Κύπρου και η προσφυγοποίηση 160.000 είναι έργο της «μητέρας πατρίδας». Βέβαια, θα πρέπει να ειπωθεί ότι όταν αναφερόμαστε στις αποφάσεις μιας κυβέρνησης, κυρίως δικτατορικής κυβέρνησης, δεν έπεται ότι και ο λαός που κυβερνάται απ΄ αυτήν συναινεί στις αποφάσεις της. Αναντίλεκτα, ο ελληνικός λαός, ο οποίος τρέφει αδελφικά συναισθήματα και εκτίμησης για τους Κύπριους, θα διαφωνούσε τότε με το ιουλιανό ανοσιούργημα της χούντας.
Υπάρχει επίσης και το ισχυρό και βίαιο οικονομικό πλήγμα που η Κύπρος δέχθηκε από τη «μητέρα» της. Βλακωδώς η Τράπεζα Κύπρου και η Λαϊκή επένδυσαν δισεκατομμύρια ευρώ σε ομόλογα της Ελλάδας, μια χώρα με τεράστιο δημόσιο χρέος και δημοσιονομικό έλλειμμα. Νομοτελειακά το 2010 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κουρεύτηκε και έφυγε ένα τεράστιο βάρος από τους ώμους της (107 δισ. ευρώ). Οι δύο τράπεζές μας απώλεσαν 4 περίπου δισ. ευρώ. Μάταια περιμέναμε τη μητέρα πατρίδα να μας χαρίσει αυτά τα λεφτά- κατ΄ ακρίβεια, αυτό δεν θα ήταν «χάρισμα» διότι ήταν λεφτά δικά μας τα οποία καρπώθηκε η Ελλάδα.
Η μετατροπή της «Μarfin Εγνατία» από θυγατρική σε παράρτημα της «Marfin Λαϊκή» με τις ευλογίες της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας είχε καταστροφικές συνέπειες για μας, διότι η «Marfin Εγνατία» είχε πάρα πολλά επισφαλή δάνεια – για την ακρίβεια 4,2 δις, τα οποία φορτώθηκε η Κύπρος.
Tη χαριστική βολή στην κυπριακή οικονομία την έδωσε η σφαγιαστική συμφωνία για την πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα το 2013. Η τιμή που συμφωνήθηκε ήτανε κελεπούρι για την Τράπεζα Πειραιώς, η οποία έκανε κέρδη μαμούθ μετά την εξαγορά των κυπριακών τραπεζών. Για το 2013, ανακοίνωσε κέρδη €3,6 δισ., έναντι ζημιών €0,4 δισ. το 2012!
Οικονομολόγος, κοινωνικός επιστήμονας
