Στα 20 χρόνια που ήμουν βουλευτής συνεργάστηκα στενά με όλους τους Γενικούς Ελεγκτές της περιόδου εκείνης. Με δική μου πρωτοβουλία τροποποιήθηκε η νομοθεσία με στόχο να δοθούν στην Ελεγκτική Υπηρεσία περισσότερες εξουσίες για την πιο αποτελεσματική άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Υπήρξα και παραμένω ένθερμος θιασώτης και εκτιμητής του ρόλου και της αποστολής της. Λίγους μήνες μετά τον διορισμό του Οδυσσέα Μιχαηλίδη αισθάνθηκα την ανάγκη να επικρίνω δημόσια τη συμπεριφορά του γιατί διαπίστωσα μια τάση να μεγαλοποιεί την εικόνα του και τις «αρετές» του, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι πολεμούσε αποτελεσματικά τη διαφθορά ενώ η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Τον έβλεπα να αναζητεί και να επιδιώκει την προβολή και τη δημοσιότητα, δηλαδή να ασκεί εντέχνως την εξουσία πρωτίστως για το δικό του συμφέρον. Σαν άνθρωπος που γνώριζα πολύ καλά τις αρμοδιότητες της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, έβλεπα ότι για να αποσπάσει «επαίνους» θυματοποιούσε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους. Εκείνο όμως που με ενοχλούσε ιδιαίτερα ήταν η προσπάθειά του να κερδίσει οπαδούς παρουσιαζόμενος ως ο μοναδικός πολέμιος της διαφθοράς στην Κύπρο.
Το «όλοι είναι διεφθαρμένοι» το έβλεπα σαν μια συνταγή που οδηγούσε σε άφεση αμαρτιών και ατιμωρησία των κλεφτών των δημοσίων ταμείων. Κι η λογική είναι απλή: «Αφού όλοι είμαστε διεφθαρμένοι και συνεπώς όλοι μαζί τα φάγαμε, ή όλοι πρέπει να πάμε στη φυλακή ή κανένας». Και αφού εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να πάμε όλοι στη φυλακή, ας μην πάει κανένας! Δεν μπορούσα και δεν μπορώ να δεχθώ ότι σε αυτό τον τόπο δεν υπάρχουν τίμιοι δικαστές, τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι, τίμιοι επιχειρηματίες, ακόμη και τίμιοι πολιτικοί και ότι ο μόνος τίμιος και αδιάφθορος ήταν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Ούτε και ο λαός μας είναι διεφθαρμένος. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας δούλεψαν σκληρά με τον κασμά και το αλέτρι, ξεχέρσωναν βουνοπλαγιές και τις έκαναν αμπέλια και χωράφια και τα έκαναν περιβόλια.
Στη μικρή μας χώρα, παρά τα σοβαρά προβλήματα για τα οποία γράφω από τη στήλη αυτή κοντά 15 χρόνια τώρα, έχουμε πολλά εξαιρετικά παραδείγματα εξαιρετικών επαγγελματιών, επιχειρήσεων, επιστημόνων, δημοσίων υπαλλήλων, δικαστών ακόμη και πολιτικών. Πράγματι, στο μικρό μας νησί υπήρξαν διεφθαρμένοι που «έφαγαν», κάποιοι μέχρι σκασμού. Διεφθαρμένοι όμως υπάρχουν παντού, σε όλες τις χώρες λιγότερο ή περισσότερο, όμως αυτό δεν χαρακτηρίζει τον λαό μας. Πράγματι, στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν πολλοί διεφθαρμένοι, πολλοί αετονύχηδες, πολλοί κλεπτοκράτες, πολλά παράσιτα. Πράγματι, είμαστε πολλοί που χρησιμοποιήσαμε το ρουσφέτι, αυθαιρετήσαμε, φοροδιαφύγαμε και παρανομήσαμε. Πράγματι, ως λαός, όπως όλοι οι λαοί, έχουμε ελαττώματα και αδυναμίες. Γράφω συνέχεια για την τριτοκοσμική μας μιζέρια. Πράγματι, ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ευθύνη. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο οι γενικεύσεις και οι ισοπεδωτικές κατηγορίες του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, που έπλητταν δικαίους και αδίκους. Κάτι που παραβίαζε κάθε αρχή νομιμότητας και ηθικής τάξεως. Ακόμη και ο πόλεμος με μαζικά όπλα, που σκορπούν αλόγιστα θάνατο, έχει κανόνες. Δεν μπορεί ο πόλεμος κατά της διαφθοράς να διεξάγεται χωρίς κανόνες. Χωρίς σεβασμό προς καθιερωμένες αρχές, όπως το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο ο Οδυσσέας καταπατούσε συστηματικά. Καθώς και πολλές άλλες ιερές αρχές, όπως ο σεβασμός της προσωπικότητας και του δικαιώματος του κάθε πολίτη να τυγχάνει ισότιμης και όχι επιλεκτικής μεταχείρισης. Κοντολογίς, ο πόλεμος του Οδυσσέα κατά της διαφθοράς ήταν χωρίς κανόνες. Όπως τον πόλεμο που διεξάγει ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ στη Γάζα και ο Πρόεδρος της Ταϊλάνδης ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών. Για όσους δεν ξέρετε πώς τον διεξάγει ο τελευταίος, μάθετε: Έδωσε οδηγίες στην Αστυνομία να πυροβολούν και να σκοτώνουν στον δρόμο, χωρίς δίκη, χωρίς ανάκριση, όποιον υποψιάζονται ότι ενέχεται σε εμπόριο ναρκωτικών. Έτσι σκοτώθηκαν μερικές χιλιάδες εμπόροι ναρκωτικών αλλά και μερικές χιλιάδες εντελώς αθώοι άνθρωποι. Δεν μπορούσα επ’ ουδενί να συμπορευτώ με τον Οδυσσέα σ’ έναν πόλεμο κατά της διαφθοράς χωρίς κανόνες. Πόλεμος χωρίς κανόνες οδηγεί σε ολοκαύτωμα. Πόλεμος χωρίς κανόνες οδηγεί σε ακρότητες. Πόλεμος χωρίς κανόνες οδηγεί σε αθλιότητες. Πόλεμος χωρίς κανόνες και να οδηγήσει σε νίκη, αυτή θα είναι πύρρειος. Δεν μπορούσα να υιοθετήσω την πορεία του Οδυσσέα, η οποία εφάρμοζε καθημερινά το αλήστου μνήμης δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και έτσι διαχώρισα τη θέση μου, παρόλο που πολύ θα ήθελα να συμπορευτώ μαζί του στον υπέροχο αγώνα κατά του καρκινώματος της διαφθοράς. Αναφέρθηκα πιο πάνω σε πύρρειο νίκη. Η μακρά μου ενασχόληση με τα θέματα διαφοράς. Μια ενασχόληση που περιλαμβάνει την προσεκτική μελέτη εκατοντάδων επιστημονικών μελετών, την παρακολούθηση δεκάδων διαλέξεων από ειδικούς και τη συμμετοχή σε 14 σεμινάρια ανά την Ευρώπη, με οδήγησε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο τρόπος και οι μεθόδοι που ακολουθούσε ο Οδυσσέας δεν μπορούσαν να είχαν οποιαδήποτε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η διαφθορά είναι μια ασθένεια που έχει να κάμει με τα ανθρώπινα πάθη, ιδιαίτερα εκείνο της απληστίας για δόξα και πλούτο. Η κατά μέτωπο επίθεση κατά των παθών αυτών είναι αναποτελεσματική και μάταιη. Χρειάζονται και άλλου είδους εξειδικευμένες θεραπείες και προ πάντων η πρόληψη. Ο τρόπος και οι μέθοδοι του Οδυσσέα δεν μπορούσαν να φέρουν και δεν έφεραν θετικά αποτελέσματα. Αντίθετα, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Και ίσως τα πράγματα να έχουν οδηγηθεί σε σημείο που η θεραπεία να είναι αδύνατη: Με τη συμπεριφορά του ο Οδυσσέας οδήγησε έναν ολόκληρο λαό να πιστεύει ότι σε τούτη τη χώρα δεν υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι. Ούτε δικαστές, ούτε εισαγγελείς, ούτε κληρικοί, ούτε βέβαια πολιτικοί. Δεν χρειάζετια ανάλυση για να καταδειχθεί ότι αυτό οδηγεί και τον τελευταίο πολίτη στο να συμπεριφέρεται στη βάση τού, αφού όλοι είναι κλέφτες και διεφθαρμένοι, ας κάνω κι εγώ το ίδιο. Η κλεψιά και η αρπαχτή νομιμοποιούνται στη συνείδηση του κάθε πολίτη πλέον. Η συμπεριφορά αυτή του Οδυσσέα οδήγησε στο να βγαίνουν σήμερα στα ΜΚΔ και στα ΜΜΕ εκατοντάδες ανθρωπάκια και να βρίζουν πατόκορφα δικαστές, που θα κοσμούσαν τα έδρανα των Ανώτατων Δικαστηρίων της Ελβετίας και ή της Σουηδίας αν υπηρετούσαν εκεί. Αλλά και ανθρώπους που έδωσαν με κίνδυνο τη ζωή τους μάχες με πανίσχυρους και επικίνδυνους γίγαντες της διαφθοράς, επειδή θεώρησαν ορθή την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Παρόμοιες χυδαιότητες προϋπήρχαν βέβαια σε διάφορες ιστοσελίδες υποστήριξης του Γενικού Ελεγκτή. Από την ώρα που ο λαός μιας χώρας λοιδορεί μαζικά τη Δικαιοσύνη της, αυτός ο λαός έχει ημερομηνία λήξης.
Θα βρεθεί σύντομα στο κοιμητήριο της Ιστορίας. Γιατί χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να επιβιώσει καμία κοινωνία. Και επειδή τα ευρήματα των 8 ανώτατων δικαστών κανένας δεν μπορεί να αντικρούσει, μιας ενοχλεί η γλώσσα που χρησιμοποίησαν. Και αντί στα επιχειρήματα να απαντούν με επιχειρήματα οι «οπαδοί» του Οδυσσέα καταφεύγουν στους προπηλακισμούς, στις ύβρεις και στους χαρακτηρισμούς. Αλλά και πολλά κόμματα σε γελοίους λαϊκισμούς. Ως μοναδική μου προσωπική ανακούφιση παραμένει η οπωσδήποτε αισιόδοξη παραδοχή του ότι, καθόλου μόνος, αλλ’ αντάμα με ελάχιστους – επίσης προβληματιζόμενους – φίλους και άλλους συμπατριώτες, ορθώσαμε ανάστημα και αντιτάσσουμε σταθερά και αδιαπραγμάτευτα τη δική μας αντίσταση στη λαίλαπα του λαϊκισμού, με μοναδικό όπλο τον τεκμηριωμένο (και ανοιχτό σε κάθε βάσιμη αντίρρηση) λόγο. Ο Ρήγας Φεραίος είχε πει ότι «συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται ελεύθερα». Είχε δίκιο. Όμως, για να συλλογάται κανείς ελεύθερα, πρέπει να διαθέτει γνώση. Εκατοντάδες, χιλιάδες μάλλον, βγήκαν και σχολιάζουν την απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, και χυδαιολογούν τους δικαστές του, χωρίς να έχουν διαβάσει την απόφαση. Και χωρίς να έχουν διαβάσει ούτε σύνοψη αυτής σε εφημερίδα. Και νομίζουν ότι συμβάλλουν έτσι στην πάταξη της διαφθοράς. Ισοπεδώστε τη Δικαιοσύνη. Και τότε θα δείτε πάνω σε πια ερείπια θα θρηνούμε αύριο!
