Μέσα στον πολιτικό κανιβαλισμό και παροξυσμό της εκστρατείας για μηδενισμό της προσπάθειας για λύση-επανένωση μέσω της ΔΔΟ που διχάζει τον λαό μας, εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων ελπίζει σε επανένωση της Κύπρου μας, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα εργάζονται μαζί ειρηνικά με στόχο την ευημερούσα κοινή πατρίδα μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σίγουρα δεν ξεχνάμε ότι ο δρόμος προς την Ιθάκη με μια ενωμένη πατρίδα είναι μακρύς με πολλά εμπόδια και παγίδες καθ’ οδόν. Κανείς δεν ισχυρίστηκε το αντίθετο, όμως πρέπει και οι βολεμένοι υπερπατριώτες και εραστές της μη λύσης και του status quo μ’ ένα διχοτομημένο ελληνικό ανεξάρτητο κρατίδιο να μην βιάζονται για την εκπλήρωση των μύχιων πόθων τους αφού θα έπρεπε να γνωρίζουν, και το γνωρίζουν, ότι οι διπλωματικοί ελιγμοί της τουρκικής πλευράς είναι μέσα στο παιχνίδι του πάρε-δώσε. Όταν δαιμονοποίησαν το Σχέδιο Ανάν το 2004 χωρίς καν να μπουν στον κόπο να το διαπραγματευτούν τη βοηθεία της «αβουλίας» της ελλαδικής ηγεσίας έπρεπε να γνωρίζουν τις συνέπειες. Και αν ήθελαν πραγματικά τη λύση θα ευρίσκοντο επί των επάλξεων για τη μάχη των μαχών που δίνεται. Αλλά οι βουλές των άλλα ορέγονται, γι’ αυτό τουλάχιστον ας σιωπήσουν μέχρι τη «δικαίωσή» τους.
Επιτέλους, πρέπει να πάψουν οι σημαιοφόροι του ψευτοπατριωτισμού και του «λεκτικού ηρωισμού» να παρασύρουν τον λαό σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν στην καταστροφή με ιδεαλιστικές απαιτήσεις για ενιαία κράτη, μη ομοσπονδίες και πάει λέγοντας παραμυθιάζοντάς μας με τα δίκαια των λαών γνωρίζοντας ότι η δύναμη αποτελεί, δυστυχώς, δίκαιο. Ας ρίξουν μια ματιά στη γειτονική Λωρίδα της Γάζας να χορτάσουν από δικαιοσύνη και να αντιληφθούν -που την αντιλαμβάνονται- τη διαφορά μεταξύ του εφικτού και ανέφικτου. Δυστυχώς η κοινή γνώμη όχι μόνο δεν έχει ενημερωθεί η επιμορφωθεί, αν θέλετε, επί θεμάτων ομοσπονδίας για τόσα χρόνια, αλλά τολμώ να πω ότι έχει παραπληροφορηθεί, για να μην πω εμπαιχθεί, ότι η λύση θα μπορούσε να προσεγγίσει τα όρια του ιδανικού. Είναι γι’ αυτό που ο λαός μας έχει περιέλθει σε μια κατάσταση σύγχυσης παρασυρόμενος από πολιτικάντικες σοφιστείες σε ατραπούς που μπορεί να αποδειχθούν ζημιογόνες για την πατρίδα μας. Είναι, λοιπόν, επιτακτικό να αρχίσει μια οργανωμένη καμπάνια διαφώτισης του λαού μας σε πόλεις και χωρία, σε πλατείες και καφενεία, για να μπορέσει και ο κάθε πολίτης να πληροφορηθεί αντικειμενικά τα περί ΔΔΟ και να μπορεί ο ίδιος να αποφασίσει για το μέλλον του, αφού αντιληφθεί ότι μια βιώσιμη λύση, που αποκλείει την αυτοχειρία, περικλείει και οδυνηρούς συμβιβασμούς.
Σίγουρα δεν ξεχνάμε ότι είμαστε θύματα μιας βάρβαρης εισβολής και το μόνο που ζητάμε είναι μια δίκαιη λύση, όσο βέβαια μπορεί να γίνει κάτω από τις συνθήκες που δημιούργησε η προδοσία του 1974 ανοίγοντας τις κερκόπορτες στον Αττίλα.
Ο αγώνας για μια κοινή πατρίδα αποτελεί μια πρόκληση- πρόσκληση για πολλή δουλειά και σκληρό αγώνα για να μπορέσουμε Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι με σοφία και σύνεση να βρούμε τη χρυσή τομή θέτοντας τέρμα σε έχθρες που δεν έχουν θέση στη νέα χιλιετία της Ευρωπαιοποίησης. Είναι επιτακτικό «να τα βρούμε» για να αποφύγουμε εσαεί μια διχοτομημένη Κύπρο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτός ο κίνδυνος, δυστυχώς, ευρίσκεται εν όψει… Η παιδεία έχει, πιστεύω, και εδώ σπουδαιότατο ρόλο να διαδραματίσει και είναι, πιστεύω, χρέος της κάθε σχολικής μονάδας να προωθήσει σχολικούς στόχους για την επανένωση. Με στόχους εθνικιστικούς εντός των τειχών του σχολείου το αποτέλεσμα θα είναι η εξάλειψη του ελληνικού στοιχείου από την Κύπρο στο απώτερο μέλλον με νέα Λάρνακα, νέα Λεμεσό και πάει λέγοντας. Τοις φρονίμοις ολίγα…
* ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
