Τα πράγματα με τις διωκτικές Αρχές του κράτους μας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και, όπως φαίνεται με τα καθημερινά συμβάντα, το βαρέλι δεν έχει πάτο. Δεν πρέπει πλέον να μιλούμε για κρούσματα ανικανότητας, διαφθοράς και συγκάλυψης στην Αστυνομία, αλλά για φαινόμενα, φαινόμενα μάλιστα διαρκή και διαχρονικά. Όλα αυτά βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, δεν έλκουν την καταγωγή τους στη σημερινή διακυβέρνηση, ούτε καν μόνο στη δεκαετή διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη που προηγήθηκε. Σε μια χώρα όπου το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η διαπλοκή είναι θεσμοί 65 χρόνων, όλα να τα περιμένει κανείς και μόνο τέτοιες νοσηρές παθογένειες μπορούν να παραχθούν.
Το τελευταίο περιστατικό είναι εξωφρενικό μέχρι αηδίας. Πυροβόλησαν, μας είπαν, λαθροθήρες και χάλασαν το κοντραμπάντο τους στη νεκρή ζώνη. Και κάποιοι τους χειροκρότησαν γιατί τα αστυνομικά σαΐνια έκαναν καλά τη δουλειά τους…Τελικά σκότωσαν άνθρωπο. Και δεν το είπαν «του κόρφου τους»… Κι από την Ποταμιά, που έγινε το επεισόδιο, ο νεκρός βρέθηκε στην Ακρόπολη… Και δεν είδε και δεν είπε κανένας τίποτα. Ούτε οι αστυνομικοί που είχαν εμπλοκή στο συμβάν ούτε ο ιατροδικαστής που έκανε τη νεκροψία…
Τα περιστατικά που γελοιοποιούν, διασύρουν, ενοχοποιούν, απαξιώνουν την Αστυνομία είναι πλέον πολλές δεκάδες. Και, φαντάζομαι, πολλαπλάσια είναι και τα περιστατικά που συγκαλύπτονται «επιτυχώς» και δεν βγαίνουν στο φως. Το αίσθημα ασφαλείας του πολίτη μόνο και μόνο ως σχήμα λόγου προκαλεί γέλιο.
Από αποτυχία σε αποτυχία οδηγείται η Αστυνομία και το τελευταίο διάστημα τα περιστατικά είναι τόσα όσα δικαίως στρέφουν την κοινή γνώμη εναντίον της. Και το αίσθημα της απογοήτευσης και της απαξίωσης γιγαντώνεται. Οι διαθεσιμότητες αστυνομικών είναι πλέον δεκάδες. Και την ίδια ώρα μηδενίζεται και το όποιο έργο παράγεται, ενώ άχρηστοι, χρήσιμοι, ικανοί, ανίκανοι, διεφθαρμένοι, αδιάφθοροι και… αδιάφοροι βρίσκονται στο ίδιο τσουβάλι…
Ισοβίτης δραπετεύει από τσιμπούσι στο σπίτι του. Φυλακισμένοι δραπετεύουν από νοσοκομεία και δικαστικές αίθουσες, ακόμη και από αστυνομικά κελιά, σωρηδόν! Αστυνομικοί εμπλέκονται σε χίλια δυο ποινικά αδικήματα, ναρκωτικά, προστασία, σεξουαλική παρενόχληση και πάει λέγοντας.
Οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν ευθύνες τεράστιες και ανυπέρβλητες. Στη δική τους τη βάρδια ξεχείλισε το βαρέλι, έφτασε ο κόμπος στο χτένι, έφτασαν τα πράγματα στο απροχώρητο. Φτάνει πια με τις συσκέψεις επί συσκέψεων στο Υπουργείο Δικαιοσύνης που μας λένε το ίδιο ποιηματάκι κάθε φορά. Σε παθογένειες χρόνων οφείλεται η κατάσταση. Και πότε τα έβαλε με αυτές τις παθογένειες το σύστημα; Όταν έγνοια του είναι οι προσλήψεις και οι προαγωγές ημετέρων; Και όλο λένε για τα αξιοκρατικά κριτήρια, που στο τέλος και τρύπια είναι και από καουτσούκ καμωμένα. Για να συστέλλονται και να διαστέλλονται και να χωράνε σε κάθε μνήμα του Αγίου Νεοφύτου.
Αν δεν πέσουν κεφάλια δεν θα φανεί φως πουθενά. Εάν δεν υποβληθούν παραιτήσεις δεν θα γίνει καμιά νέα αρχή. Αν δεν γίνουν δεκάδες υποχρεωτικές αποτάξεις από τις γραμμές της Αστυνομίας και πάλι δεν θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Διαφορετικά οι πολίτες θα συνεχίσουν να μονολογούν επαναλαμβάνοντας τους στίχους του Θωμά Μπακαλάκου: «Ποιος απ’ τους προστάτες θα μας προστατέψει, ποιος;…».
