«Φαγωθήκατε τις αυξήσεις στο Δημόσιο. Πήρα τον μισθό μου και μετά από τόσα χρόνια ως εκπαιδευτικός, δέκα ευρώ ήταν η αύξηση», έγραφε το μήνυμα ακροατή της εκπομπής «Show me the Money», που έχω τη χαρά να συμπαρουσιάζω μαζί με τον Γιάννη Σεϊτανίδη στο ραδιόφωνο του «Π» στους 107.6 & 97.6.
Και έχει δίκαιο ο ακροατής. Τι να κάνουν δέκα ευρώ για κάποιον της μεσαίας τάξης; Το χαρτζιλίκι που πρέπει να δώσει στο παιδί του για τη σαββατιάτικη έξοδο πιο πολλά λεφτά είναι. Και σίγουρα η μεσαία τάξη δεν θέλει το κράτος να τη χαρτζιλικώνει. Αλλά, τι θέλει η μεσαία τάξη; Θέλει να ξέρει πως οι φόροι που πληρώνει πάνε εκεί που υπάρχει προτεραιότητα και όχι σε γελοίες υποδομές, σε έργα που ποτέ δεν ολοκληρώνονται και σε αυξήσεις των υψηλόμισθων της δημόσιας υπηρεσίας.
Αν κάποιος «φαγώθηκε» με τις αυξήσεις της δημόσιας υπηρεσίας αυτός ήμουν εγώ, ή αν θέλετε, και εγώ. Έθεσα μια σειρά από ζητήματα, όπως πώς και ποιοι διαπραγματεύονται καθώς η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι ότι μια ομάδα ανώτερων δημοσίων υπαλλήλων μπήκε στο δωμάτιο της διαπραγμάτευσης και συμφώνησε το μέγεθος της αύξησης του μισθού της. Έθεσα θέμα για το ότι οι αυξήσεις δεν συνδέονται με την παραγωγικότητα και με αυτό τον τρόπο δυστυχώς στέλνει το μήνυμα πως, είτε είσαι αποδοτικός είτε δεν είσαι, θα πάρεις το χαρτζιλίκι σου.
Έθεσα ακόμη θέμα και με το δημοσιονομικό του ζητήματος. Όχι από τη σκοπιά τού θα «τιναχτούν» στον αέρα τα δημόσια οικονομικά, αλλά από την πλευρά του πού αλλού θα μπορούσαν να πάνε τα λεφτά. Βλέποντας τις καταστροφικές πλημμύρες των τελευταίων ημερών στην Ισπανία, θα ήμουν χαρούμενος αν αντί για αυξήσεις μισθών, αυτές οι μερικές δεκάδες εκατομμύρια πήγαιναν για την πολιτική προστασία από ακραία καιρικά φαινόμενα.
Πρόβλημα για τα δημόσια οικονομικά θα γίνει το κρατικό μισθολόγιο, όταν σε κάποια στιγμή η κυβέρνηση της χώρας κληθεί να δώσει αυτές τις επιπλέον υπηρεσίες και μάλιστα σε έκτακτες συνθήκες. Δηλαδή μιας φυσικής καταστροφής, μιας κρίσης πανδημίας ή μιας ύφεσης της οικονομίας. Δεν θέλω καν να βάζω στην εξίσωση μια χειροτέρευση των γεωπολιτικών συνθηκών. Θα μπορέσει το κράτος να κάνει εκείνη την ώρα της περικοπές, και πώς θα αισθανθούν όλοι που τώρα ξοδεύτηκε αυτός ο πολύτιμος χρόνος και χρήμα; Η ΠΑΣΥΔΥ, πολύ ορθολογικά κινήθηκε και πήρε τις αυξήσεις. Ωστόσο, αυτός ο ορθολογισμός που παραγνωρίζει τη μεγάλη εικόνα που σας περιέγραψα, είναι στην ουσία ανορθολογισμός για το γενικό καλό, μέρος του οποίου είναι και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αν, δηλαδή, αύριο χτυπηθούμε από ένα φυσικό φαινόμενα όπως ο «Ντάνιελ», που πέρσι σάρωσε την Ελλάδα και τη Λιβύη, αυτός δεν θα κάνει διακρίσεις. Και ναι, όντως τα «δέκα ευρώ χαρτζιλίκι» που πήρε ο φίλος ακροατής της εκπομπής θα μοιάζουν εξοργιστικά λίγα για όσα άλλα δεν έγιναν.
Ναι, όσο κι αν δεν θέλουμε να το κατανοήσουμε, η μεγέθυνση του κρατικού μισθολογίου στερεί πόρους από έργα υποδομής που έχουν προτεραιότητα για την ποιότητα της ζωής μας. Είτε αυτά έχουν να κάνουν με την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της, την προσαρμογή της κοινωνικής και στεγαστικής πολιτικής στις σύγχρονες πραγματικότητες και ανάγκες, τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης, την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και την επάρκεια των συντάξεων. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μόνο το μισθολόγιο το πρόβλημα. Είναι και τα πεταμένα λεφτά σε έργα υποδομής που δεν χρειάζονται, όπως για παράδειγμα οι διάφοροι αυτοκινητόδρομοι που βρίσκονται υπό κατασκευή, ή τα λεφτά που πετάξαμε σε συστήματα ψηφιοποίησης που δεν λειτούργησαν, ακόμη και σε υποδομές ενέργειας που δεν ολοκληρώθηκαν. Στο τέλος της μέρας, αν «φαγώθηκα» για κάτι, δεν ήταν οι αυξήσεις οι ίδιες αλλά οι εικόνα πως λύσαμε όλα τα άλλα τα προβλήματα και τώρα μπορούμε να μοιράσουμε και χαρτζιλίκι. Το έργο το έχουμε ξαναδεί και νομίζω ξέρουμε όλοι πού θα οδηγήσει αυτό. Και είμαι σίγουρος πως και ο ακροατής της εκπομπής μοιράζεται μαζί μου τις ίδιες ανησυχίες.
