Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διδασκαλία είναι ιερό λειτούργημα και αξίζει θαυμασμού επειδή ουσιαστικά φτιάχνει έναν καλύτερο κόσμο όπως τονίζει ο Dr Grilbert Highet στο βιβλίο του «The Art of Teaching» ότι «Όλοι διδάσκουμε». Πράγματι το σημείο αυτό του Dr Gilbert αναφέρεται σ’ όλους αυτούς που αν και όχι δάσκαλοι «εξ επαγγέλματος» έχουν θετικά επηρεάσει τον τρόπο ζωής άλλων, δίνοντας πάντα το καλό παράδειγμα. Είναι αληθινά θεμελιώδους σημασίας αν όλοι προσπαθούσαμε «να διδάξουμε». Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος μας, αν όχι «αγγελικά πλασμένος», θα ήταν τουλάχιστον υποφερτός. Βέβαια λόγω της γιορτής του εκπαιδευτικού κάθε Οκτώβριο εμείς αναφερόμαστε στους εκπαιδευτικούς που ανήκουν στον σχολικό χώρο και αγωνίζονται καθημερινά δίνοντας το άπαν των δυνάμεών τους νιώθοντας περήφανοι για το λειτούργημα που υπηρετούν. Γιορτάζουμε την ημέρα του εκπαιδευτικού και πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην παιδεία της πατρίδας μας ευρισκόμενοι πάντοτε επί των επάλξεων για αγώνες, όταν η πατρίδα τους καλούσε να προσφέρουν τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους διά μέσου της ιστορίας μας. Στα μαύρα χρόνια του τουρκικού ζυγού όταν οι τουρκικές Αρχές χρηματοδοτούσαν και βοηθούσαν με κάθε τρόπο μόνο τα τουρκικά σχολεία και ανάγκαζαν τα ελληνικά σχολεία σε κλείσιμο, οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου παρέμειναν ανυποχώρητοι μαχητές και πρόσφεραν το φως της γνώσης στα νιάτα της Κύπρου με όσα εφόδια και χρόνο είχαν στη διάθεσή τους. Κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατικής διακυβέρνησης οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου απέδειξαν ακόμη μια φορά την αυταπάρνησή τους, αγωνιζόμενοι με όλες τους τις δυνάμεις για τη διατήρηση της εθνικής μας κληρονομιάς μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Όμως, με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς, και είναι από τα αρνητικά όσον αφορά την προσφορά των εκπαιδευτικών, η παιδεία, η εθνικιστική παιδεία, «κόλλησε» στην ένωση και με εθνικιστές εκπαιδευτικούς στην πλειονότητά τους, η τότε γενιά ανατράφηκε με το «καλός Τούρκος, νεκρός Τούρκος» και « Ελλάς-Κύπρος-Ένωση» κόντρα στο Σύνταγμα του 1960. Το καταστροφικό αποτέλεσμα αναδύθηκε το 1974 με την προδοσία και εισβολή. Στα πέτρινα χρόνια της εισβολής του ’74 ο ρόλος των εκπαιδευτικών μέσα σε εκείνη τη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε στην παιδεία μας, ήταν αποφασιστικός και η συνεισφορά τους ανεκτίμητη. Και όμως παρ' όλα αυτά τα ανυπέρβλητα εμπόδια, οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου έδωσαν το παρών τους στο κάλεσμα του Υπουργείου Παιδείας για αναδιοργάνωση και για μια ακόμη φορά απέδειξαν την αφοσίωσή τους στην παιδεία του τόπου, δουλεύοντας σκληρά και κατορθώνοντας το ακατόρθωτο λειτούργησαν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη του ’74.
Σήμερα, οι εκπαιδευτικοί επωμίζονται ακόμη ένα βαρύ φορτίο και αυτό δεν είναι άλλο από την υλοποίηση του στόχου για δημιουργία πρόσφορου εδάφους που θα οδηγήσει στην επανένωση της πατρίδας μας. Οι καιροί επιβάλλουν την καλλιέργεια κουλτούρας για ειρηνική συμβίωση μακριά από εθνικισμούς ούτως ώστε η νέα γενιά να μπορέσει να ζήσει και να εργαστεί ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες της μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία.
*ΒΑ, ΜΑ, PhD πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
