Άνθρωποι σαν τον Χασάν Νασράλα, ηγέτη της Χεζμπολάχ, θα ανέμενε κανείς ότι θα μπορούσαν, λόγω της ευρυμάθειάς τους, να κατανοήσουν, έστω και αν δεν τις συμμερίζονται, απλές πλουραλιστικές και δημοκρατικές έννοιες όπως ειρηνική συμβίωση, συνεργασία, ανεκτικότητα, αποδοχή, οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική και προσωπική ισότητα, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Αδυνατούν, όμως, να το πράξουν. Φαίνεται ότι δεν μπορούν να προσδιορίσουν το πλαίσιο που επιτρέπει σε ένα κράτος να υπάρχει και να προοδεύει πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά σε συνθήκες σταθερότητας και ειρήνης, διατηρώντας την κυρίαρχη θέλησή του για παραγωγική συνεργασία με όλους τους γείτονές του και τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο κόσμος μας, δυστυχώς, αποτελεί απειλή για ανθρώπους σαν τον Νασράλα. Τα ήθη και τα έθιμά μας, οι νοοτροπίες μας, οι συνήθειές μας, ο τρόπος του βίου μας, του προκαλούν αποστροφή. Ο αποτροπιασμός που αισθάνεται προς όλους εμάς κάθε φορά που βλέπει ότι ο «κόσμος» που δημιούργησε και συντηρεί είναι γεμάτος πόνο, αδιέξοδα και δυστυχία, δεν κρύβεται. Όταν κοιτάζει μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα απέναντι από τις ακτές του τόπου του, ενοχλείται όταν βλέπει ότι υπάρχει ένα κράτος όπου, παρά τα προβλήματα και τις υπαρξιακές προκλήσεις που αντιμετωπίζει, κατάφερε ώστε οι πολίτες του να ευτυχούν να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα, να επιχειρούν ελεύθερα, να μεγαλώνουν τις οικογένειές τους ελεύθερα και να απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους χωρίς βία και πόνο και χωρίς καμιά πρόθεση να ενοχλήσουν τον οποιονδήποτε με οποιονδήποτε τρόπο.
Άνθρωποι σαν τον Νασράλα, δυστυχώς, αδυνατούν να καταλάβουν ότι υπάρχει τρόπος επίλυσης μιας πολιτικής, οικονομικής ή άλλης διαφωνίας χωρίς την απειλή και τη χρήση ωμής και αδιάκριτης βίας. Δεν μπορούν, δυστυχώς, να φανταστούν μια κοινωνία όπου η ευταξία, η πειθώ, η επιρροή και η διακυβέρνηση μπορούν να υπάρξουν και να ασκηθούν μέσω της διαλογικής προσέγγισης, της συζήτησης, των ελεύθερων δημοκρατικών εκλογών, της πολυφωνίας και του διαχωρισμού και της ισορροπίας μεταξύ των εξουσιών. Επειδή μπορεί να μεμψιμοιρούμε και να αντιδρούμε για όλα τα κακώς έχοντα, για τη διαφθορά, τις ελλείψεις και προβλήματα του κράτους και του τόπου μας, για το κόστος ζωής, για χίλια δυο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε αυτά τα «χίλια-δυο».
Και η κάθε αντίδρασή μας οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την καθημερινή αγωνία μας να μην γίνει ο κόσμος μας σαν τον κόσμο του Νασράλα που έχει ως ακρογωνιαίο λίθο τη διαρκή συντήρηση του φόβου, της ανασφάλειας, της ανέχειας, της μιζέριας, των οικονομικών και πολιτικών αδιεξόδων και του θανάτου.
Άκου, λοιπόν, κύριε Νασράλα. Ο «κόσμος» σου απέτυχε οικτρά επειδή, αντί να φροντίσεις όπως αρμόζει σε έναν περήφανο και πολυσχιδή λαό σαν τον δικό σας να έχει ένα ειρηνικό μέλλον με προοπτική, τάζεις εντός και εκτός πόλεμο και καταστροφή. Επειδή αυτό που πρεσβεύετε, εσύ και οι όμοιοί σου, δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο εκτός από τη δική σας λαθροβίωση, όσο και αν καπηλεύεστε τους ειλικρινείς αγώνες των λαών της περιοχής μας για αυτοδιάθεση, επιβίωση και ειρηνική συνύπαρξη και διαστρεβλώνετε, ριζοσπαστικοποιώντας, πολιτικοποιώντας και στρατικοποιώντας κατά το δοκούν, τον κοινό μας Θεό.
Για δεκαετίες η χώρα μου, κύριε Νασράλα, παρείχε αδιάκριτη στήριξη στις προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων της περιοχής, επιδεικνύοντας συνειδητή μετριοπάθεια και υπερβολική, κάποιες φορές, ανοχή σε σαθρές συμπεριφορές τρίτων. Και το πράξαμε με μεγάλο κόστος ακόμα και σε ανθρώπινες ζωές συμπολιτών μου. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις λεπτές πολιτικές ισορροπίες που κρατούσαμε όταν οι κάθε λογής εξτρεμιστές ανατινάζονταν στην Κύπρο σπέρνοντας αδιακρίτως τον θάνατο ή όταν ακόμα και άνθρωποι της οργάνωσής σου συνελήφθησαν, επανειλημμένως, να σχεδιάζουν τρομοκρατικές επιθέσεις στο έδαφός μας; Να σου θυμίσουμε, μήπως, την επαναλαμβανόμενη και πολύπλευρη στήριξή μας προς τον Λίβανο, μια χώρα που εσύ δεν κατάφερες να της δώσεις διέξοδο από το τέλμα; Ή μήπως να πάμε πίσω και να θυμηθούμε την απέλπιδα και εγκληματικά αφελή, κατά την άποψή μου, προσπάθεια της τότε κυβέρνησής μας να «προσέχουμε», για λογαριασμό του σκληρά καταπιεστικού για τους φιλοπρόοδους Πέρσες καθεστώτος της Τεχεράνης, τα παράνομα πυρομαχικά που έστελνε στον «φίλο μας» τον Άσαντ; Γεγονός που είχε ως συνέπεια τη δική μας καταστροφή στο Μαρί και τον θάνατο αθώων συνανθρώπων μου.
Αν τα λαμβάνατε υπόψη όλα αυτά, δεν θα εξαπολύατε με τόση ευκολία τις ανοίκειες απειλές σας. Απειλές που έρχονται σε συνέχεια της ρητορικής σας να μας «στείλετε» τους δυστυχείς πρόσφυγες συνανθρώπους μας που φιλοξενούνται στον Λίβανο. Απειλές που δείχνουν ότι ποσώς σας ενδιαφέρει η ειρήνη και η συνεργασία ή σας απασχολεί η σταθερότητα και η ευημερία, είτε του Λιβάνου, είτε της Κύπρου. Απειλές που στερούνται βάσης και που θα εκτοξεύατε, οποιαδήποτε εξωτερική πολιτική και αν ακολουθούσε η Κύπρος. Επειδή αυτό που σας ενδιαφέρει, και το αποκαλύπτει ο πανικός που κρύβουν οι απειλές σας, είναι η δική σας «καρέκλα» που, όπως όλα δείχνουν, άρχισε να τρίζει επικίνδυνα και που όταν το πόδι της σπάσει, εμείς θα είμαστε και πάλι εδώ να δώσουμε, όπως πάντα, χέρι βοήθειας στον ταλαιπωρημένο λαό του Λιβάνου, αλλά εσείς, όχι…
